Rohan
Rohan é un dos reinos pertencentes ó mundo fantástico de O Señor dos Aneis (do británico J. R. R. Tolkien). É un país de guerreiros e gandeiros, localizado na zona central do noroeste da Terra Media, entre o río Anduin, o Isen e as Ered Nimrais. Os seus habitantes son os descendentes dos éothéod de Rhovanion, pobos criadores de cabalos que viviron durante os primeiros séculos da Terceira Idade en Eriador e que á súa vez descendían da Segunda Casa dos Edain que abandonaron Beleriand antes das dúas últimas grandes guerras contra Morgoth.
| Rohan | |
|---|---|
| Legendarium de J. R. R. Tolkien | |
 Estandarte de Rohan | |
 Rohan (vermello) na Terra Media, Terceira Idade 3019. | |
| Primeira aparición | As Dúas Torres |
| Información | |
| Tipo | Fogar dos rohirrim |
| Gobernante | Reis de Rohan Fundador: Eorl o Novo |
| Localización | Noroeste da Terra Media |
| Lugares | Capital: Aldburg, despois Edoras |
| Outros nomes | A marca do xinete, Calenardhon, A Marca |
Xeografía editar
Rohan é descrito por Tolkien como unha terra de pasteiros altos abaneados polo vento; en moitas ocasións Tolkien fai referencia a el como «un mar de pasteiros». Contra finais da Terceira Idade, durante a guerra do Anel, Rohan tiña unha área aproximada dun terzo dos territorios de Gondor e fora orixinalmente, baixo o nome de Calenardhon, unha provincia do reino do sur.
Rexións editar
O territorio de Rohan está organizado en tres circunscricións principais:
- Malla Leste (A Chaira do Leste): a gran rexión de pasteiros do reino, situada entre o río Onodló, as Ered Nimrais e a corrente do Regato Nevado.
- Malla Oeste (A Chaira do Oeste): localízase entre o río Onodló, as Montañas Brancas e os cursos do Regato Nevado e o Isen.
- A Meseta: rexión situada entre o Bosque de Fangorn e o Anduin, ten como límite norte o río Limlixeiro, como fronteira sur o Onodló e linda ó oeste co propio Onodló e co bosque de Fangorn. Trátase dunha meseta de escasos recursos e a finais da Terceira Idade estaba practicamente deshabitada.
Límites editar
As fronteiras de Rohan están determinadas polos ríos Isen e Adorn ó oeste; ó sur as Montañas Brancas que o separan de Gondor; ó leste o río Anduin e a corrente do Mehring; e o Limlixeiro e o bosque de Fangorn ó norte.
Cidades editar
A capital do reino é Edoras, ó pé das Ered Nimrais. "Edoras" é unha palabra en inglés antigo para "cerrume".[1] No seu punto máis elevado atópase o castelo dos reis, a sala do hidromel Meduseld ou Palacio Dourado. O Meduseld é un grande edificio de tellado dourado que foi construído por Brego, fillo de Eorl, no ano 2569. No seu interior atópase o trono dourado do rei, grandes columnas recubertas de ouro e paredes con relevos das que colgan ricos tapices. Por riba de Edoras está Gradeparda, auténtico refuxio sagrado para os eotheod.
A segunda cidade máis importante é Cornoburgo, que está enclavada no Abismo de Helmo, conformando unha fortaleza practicamente inexpugnable. En Cornoburgo atópanse as estancias de Aglarond, as Cavernas Escintilantes, cavidades naturais das montañas que foron ampliadas e melloradas por Gimli, fillo de Glóin.
Outra cidade de certa relevancia é Aldbühr, capital da Quenlla Leste, que foi fundada por Gondor co nome de Calmirië.
Por último está Stowbühr, estratexicamente emprazada no curso medio do Onodló.
División política e administrativa editar
A Marca dos Xinetes está organizada politicamente en tres distritos, que á súa vez constitúen circunscricións militares.
- A Meseta: ó norte do Onodló, debido á súa escasa poboación non tiña case ningunha relevancia económica ou comercial, pois tódalas rutas cos vales altos do Anduin estaban a miúdo cortadas e o tráfico de Rhovanion chegaba a través de Anórien.
Quenlla Leste editar
Abrangue tanto as terras ó sur do Onodló como os pasteiros altos ó norte do río que se estenden ata a Meseta. Dende Aldbühr controlábanse as mandas de animais e o tránsito de persoas a través do Mehring.
Quenlla Oeste editar
Dende Fangorn ata o Regato Nevado, a Quenlla Oeste concentra nos seus vales á maioría da poboación da Marca. Cornoburgo é a cidade fortín máis importante.
Estrutura militar editar
Mariscais da Marca editar
As Mallas estaban comandadas por mariscais. A súa xurisdición era absoluta, pois gobernaban en representación do rei. Durante o reinado de Théoden eran Théodred (primeiro mariscal e xefe de tódolos exércitos en ausencia do seu pai), Erquenbrando (segundo mariscal, quen tiña ó seu cargo a Malla Oeste) e Éomer (terceiro mariscal, que defendía a Malla Leste).
Cando Théodred caeu na batalla dos Vaos do Isen, Elfhelm ocupou o seu lugar de mando dos regulares de Edoras e asumiu o cargo de segundo ó mando por detrás do restablecido rei Théoden, que asumiu o seu cargo de primeiro mariscal.
Cando Éomer chegou ó trono, Elfhelm seguiu sendo o responsable da gornición de Edoras, o que equivale a ser alto mariscal, pois en batalla era o máximo mando despois do propio rei. Erquenbrando mantívose como segundo mariscal e a Malla Leste, historicamente en mans da Casa de Éomund (que era a que agora gobernaba o reino), recaeu na figura de Grimbold, membro dunha das casas máis influentes e heroe da batalla dos Campos de Pelennor.
Éored editar
É unha formación de cabalería, de número variable, pero que en tempos de guerra podía chegar ós 2.000 xinetes, perfectamente montados e equipados. Cada mariscal da marca tiña ó seu lado un éored da súa casa, é dicir, cabaleiros que respondían directamente ás ordes do mariscal e que vivían na sede de cada marca. Os demais éored estaban comandados por capitáns (como é o caso de Dúnhere), elixidos polos mariscais de acordo co seu valor e co seu adestramento.
O nome éored é de orixe anglosaxón e componse da partícula eoh- que significa ‘cabalo’ e da partícula -rad que significa ‘cabalgar’.
Éoherë editar
Chamábase así a todo o conxunto da cabalería de Rohan e estaba composto por tódolos éored. Estaba comandada polo propio rei en persoa, xa que nunca se acantonaba á totalidade do exército salvo en caso de guerra. Aínda que probablemente en tempos da primeira liñaxe o acantonamento total puidera ter reunido cifras que roldaban os 30.000 xinetes, Théoden só puido reunir en Gradeparda 10.000 cabaleiros, dos cales só 6.000 acudiron a socorrer Minas Tirith.
Ó igual que éored, o termo provén da lingua anglosaxoa, sendo a segunda partícula -herë, que significaba ‘hoste’ ou ‘exército’, é dicir, éoherë é ‘exército de cabalería’.
Infantaría editar
A infantaría do reino de Rohan é case inexistente, reducíndose a gornicións de postos fronteirizos, fortes e garda real das principais cidades. Aínda que non hai compañías de arqueiros como tal en campaña, si os hai de a cabalo, sendo realmente temíbeis.
Cultura editar
Os dúnedain de Gondor pensaban que os rohirrim estaban remotamente emparentados con eles (sendo descendentes dos Atanari ou Edain na Primeira Idade) e describíanos como homes medios, non tan cultos e hábiles como os numenorianos, pero superiores ós homes da escuridade, que louvaban e servían a Sauron.
Os rohirrim caracterizábanse por ser altos, fortes e de pel pálida e cabelos loiros, con ollos azuis ou verdes na súa maioría. Acostumaban levar o cabelo longo e trenzado. Eran por natureza serios, firmes e feros cos seus inimigos, pero á vez xenerosos e xoviais en tempos de paz.
Tiveron contacto cos elfos na Primeira Idade, cando aprenderon de Eru. Porén, ó igual que os dúnedain, non o adoraron en templos. Veneraban a Oromë o Cazador, ó cal chamaban Béma.
Cabalos e guerra editar
Os rohirrim eran recoñecidos xinetes e criadores de cabalos. O seu exército estaba principalmente composto por cabalería, dividida en unidades chamadas éoreds. Os integrantes deste exército eran na súa maioría milicia, ben adestrada, convocada en tempos de guerra; os verdadeiros soldados a tempo completo eran un grupo menor dentro da poboación. Ían armados de lanzas e espadas longas, e protexíanse con escudos redondos, un helmo lixeiro e cotas de mallas que os cubrían ata os xeonllos.
En tempos de guerra, todo home quen de empuñar unha arma era recrutado no exército; ademais estaban obrigados polo xuramento de Eorl a axudar a Gondor en caso de necesidade. A solicitude de axuda presentábase mediante o envío da frecha vermella ou co acendido dos fachos de Gondor, grandes fogueiras que eran prendidas en tempos de necesidade e que estaban aliñadas sobre as Montañas Brancas en Anórien setentrional.
Entre os cabalos de Rohan estaban os mearas, os máis nobres e rápidos de toda Arda; Felaróf foi o pai e o máis veloz de todos eles.
É por esta asociación entre home e cabalo, non só en tempos de guerra, pola que recibiron o nome de rohirrim (que en sindarin significa ‘señores dos cabalos’ e Rohan (derivado de rochand, que significa ‘casa dos señores dos cabalos’).
Algúns rohirrim importantes editar
Notas editar
Véxase tamén editar
| A Galipedia ten un portal sobre: Terra Media |
Bibliografía editar
- Bosworth, Joseph; Toller, T. Northcote (1955). An Anglo-Saxon Dictionary. Praga: Charles University.
- Grigsby, John (2005). Beowulf & Grendel: The Truth Behind England's Oldest Legend. Londres: Watkins. ISBN 1-84293-153-9.
- Wynne, Hilary (2006). Drout, Michael D. C., ed. J. R. R. Tolkien Encyclopedia: Scholarship and Critical Assessment. Routledge. pp. 575–576. ISBN 0-415-96942-5.