Rashard Lewis

Rashard Quovon Lewis, nado o 8 de agosto de 1979 en Pineville, Luisiana, é un xogador profesional estadounidense de baloncesto que é axente libre. Foi seleccionado en segunda rolda do Draft de 1998 por Seattle SuperSonics directamente dende o instituto. En 2005 e 2009 foi elixido para disputar o All-Star. Con 2,08 metros de estatura xoga nas posicións de ala-pivote ou ala.

Rashard Lewis

Axente libre
Posición	Ala-pivote / Ala
Liga	NBA
Información persoal
Nacemento	8 de agosto de 1979 (44 anos) Pineville, Luisiana
Nacionalidade	Estados Unidos
Altura	2,08 m (6 ft 10 in)
Peso oficial	104 kg (230 lb)
Información da carreira
Instituto	Alief Elsik, Houston
NBA Draft	1998 / Rolda: 2 / Elección: 32 Por Seattle SuperSonics
Carreira	dende 1998
Historial de equipos
Seattle SuperSonics (1998–2007) Orlando Magic (2007–2010) Washington Wizards (2010–2012) Miami Heat (2012–2014)
Premios e galardóns
1× Campión da NBA (2013) 2× NBA All-Star (2005, 2009)
Información en nba.com

Carreira

Instituto

Rashard ingresou no Instituto Alief Elsik de Houston, Texas, onde pasou catro tempadas. O seu adestrador, Daryl Hartfiel, confiou nel desde o comezo, alla polos seus inicios como freshman, pero a Lewis faltáballe crecer. Foi un ano de transición, onde tan só anotou 4.8 puntos por partido. Xa no seu segundo ano no instituto, o rendemento de Lewis evolucionou grazas a que o técnico Hartfiel concedeulle máis minutos e Rashard pasou a ser a segunda opción do equipo. Lewis fixo 13,6 puntos e 10,7 rebotes por partido, confirmando o seu crecemento. Pero non serían nestes dous últimos anos escolares onde Lewis mostrase o seu máximo potencial. Na súa campaña júnior mellorou os seus números até os 19,7 puntos, 12,8 rebotes, 3,9 roubos e 3,7 tapóns, logrando premios como o MVP do distrito de Texas, ou integrante do segundo quinteto estatal.

No seu último ano en Alief Elsik asinou o seu mellor campaña. Lewis fixo unha media de 28,2 puntos e 12,4 rebotes e foi seleccionado no Mellor Quinteto de EEUU HS por USA Today. Ademais de ser nomeado como Xogador do Ano pola revista Parade, Xogador do Ano Gatorade en Texas, Xogador do Ano pola revista deportiva Texas Magazine e Mr. Basketball pola TABC (Texas Association of Basketball Coaches). Nomeado MVP en 1998 do Magic Johnson Roundball Classic cuns números de 27 puntos e 9 rebotes. Participou no McDonald's All-America Game, onde sumou 17 puntos e no Hoops Summit Game, onde logrou 18 puntos. Ambos os eventos, referentes do baloncesto High School en Estados Unidos.

Finalizado o ciclo escolar, non lle faltaron ofertas para xogar na NCAA. A mellor chegou da man de Alvin Brooks, técnico da Universidade de Houston. Lewis mantiña unha estreita relación con el, nun principio ese parecía ser o seu destino, os afeccionados da cidade texana así o esperaban, pero a idea de xogar na NBA pesou máis, e o seu soño parecía verse cumprido. Mais as cousas torcéronse no draft, e Rashard caeu destinado á segunda rolda do draft de 1998, é dicir, sen contrato garantido.

NBA

Seattle SuperSonics

Lewis foi seleccionado na trixésimo cuarta posición da segunda rolda do Draft de 1998 por Seattle SuperSonics. Trala cerimonia, Lewis chorou na televisión nacional e mostrou a súa decepción por non ser elixido por Houston Rockets, equipo da súa cidade. A Rashard custoulle facerse cun oco nos Sonics. Na tempada 1998-99, debutaba na liga con 19 anos anotando 4 puntos en 4 minutos na vitoria ante Sacramento Kings. No seu primeiro encontro como titular asinou 8 puntos e 5 rebotes nun triunfo sobre Denver Nuggets. Aquela tempada apenas disputou 20 partidos por problemas lumbares nos que só puido facer 2,4 puntos e 1,3 rebotes de media, tendo un papel testemuñal na rotación. Con todo, as cousas comezaron a cambiar un ano despois.

Na tempada 1999-00, Lewis pasou de disputar 7,3 minutos a gozar de 19,2, que aproveitou para anotar 8,2 puntos e capturar 4,1 rebotes, deixando mostras do que podía chegar a ser con partidos nos que fixo as veces de estrela. O mellor deles foi ante Dallas Mavericks, no que acabou con 30 puntos e 12 rebotes que valeron unha vitoria. Anotou 22 puntos e capturou 13 rebotes no triunfo fronte aos Kings, e fronte a Houston Rockets asinou 22 puntos e 10 rebotes.

No terceiro ano de Lewis en Seattle, Paul Westphal foi destituído ao pouco de comezar a tempada. Nate McMillan foi o seu substituto. Rashard gañouse a confianza do novo técnico e gozou de 34,9 minutos de media, cunhas medias de 14,8 puntos (incluído un 43,2% en triplos, noveno da liga) e 6.9 rebotes. O equipo acabou cun balance de 41-41 e non se clasificou a playoffs. Foi elixido como un do oito participantes para o Concurso de Triplas do All-Star 2001 en Washington, D.C. Acabou sexto con 12 puntos. En 2001, Lewis foi convocado pola selección norteamericana para disputar os Goodwill Games, onde conseguiron a medalla de ouro.

Na tempada 2001-02, Lewis e os Sonics alcanzaron as 45 vitorias e metéronse en playoffs, mais caeron en primeira rolda ante San Antonio Spurs por 3-2. Lewis fixo na serie 12,7 puntos e 3,7 rebotes en 26,3 minutos. Perdeuse o cuarto e o quinto encontro debido a unha dislocación no ombreiro esquerdo. Lewis continuou coa súa progresión e acabou a liga regular con medias de 16.8 puntos e 7 rebotes.

Na tempada 2002-03, Seattle parecía dar un salto de calidade tras a chegada de Ray Allen, con todo, non foi suficiente para alcanzar os playoffs, e quedaron ás portas cun balance de 40-42. Os números de Lewis foron de 18.1 puntos e 6.5 rebotes, quen foi nomeado unha vez Xogador da Semana no mes de novembro. Naquela semana meteu 37 puntos ante Washington Wizards. O 15 de marzo anotou na primeira parte 24 puntos ante Golden State Warriors, marca nos Sonics.

O 31 de outubro de 2003, Lewis comezou a tempada 2003-04 de maneira espectacular anotando 50 puntos ante L.A. Clippers no Xapón. Deste xeito superaba a Clyde Drexler, que conseguiu 41, como o xogador que máis puntos anotara nun partido no devandito país. As súas medias naquela campaña foron de 17,8, puntos, 6,5 rebotes e 2,2 asistencias. Foi nomeado Xogador da Semana a principios de novembro tras facer unha media de 37,5 puntos, 6 rebotes e 3,5 asistencias. Foi elixido de novo como un do oito participantes para o Concurso de Triplos do All-Star 2004.

Na tempada 2004-05, a boa marcha de Seattle na NBA e o grande nivel mostrado por Lewis tivo a súa recompensa co primeiro All-Star Game do entón xogador de Seattle. Rashard anotou 2 puntos en 14 minutos. Os Sonics asinaron un espectacular 52-30, que non valeu para clasificarse para playoffs, quedando patente o esixente nivel da Conferencia Oeste. Lewis fixo 20,5 puntos e 5,5 rebotes.

Na tempada 2005-06, Bob Weiss comezou a tempada en lugar de Nate McMillan. Con todo Weiss non durou moito e tras un comezo de 13-17 foi destituído por Bob Hill, co que non melloraron as cousas (22-30) e os Sonics volveron quedar fóra de playoffs. Lewis volveu superar os 20 puntos de media e os 5 rebotes. O 22 de novembro de 2005, Lewis superou a Dálle Ellis na segunda praza da lista de máis triplas anotados na historia da franquía. Tampouco lograrían clasificarse na tempada 2006-07, onde os 22 partidos que se perdeu Lewis e os 27 de Allen pesaron demasiado. Rashard tivo unha media de 22,4 puntos, 5,5 rebotes e 2,4 asistencias. O 3 de marzo de 2007, Lewis superou a Gary Payton e converteuse no xogador con máis triplos anotados na historia da franquía.

Orlando Magic

En xullo de 2007 asinou como axente libre por Orlando Magic, un contrato de 118 millóns de dólares por seis tempadas. Na súa primeira campaña en Orlando, asinou 18,2 puntos, 5,4 rebotes e 2,4 asistencias. Os Magic alcanzaron as Semifinais de Conferencia, pero caeron ante Detroit Pistons por 4-1.

Na tempada 2008-09, Lewis participou no seu terceiro Concurso de Triplas, onde quedou ás portas do seu primeiro título. Caeu ante Daequan Cook nunha prórroga tras empatar a 15 na final. No duelo particular entre os dous xogadores de Florida, Cook venceu a Lewis despois de que este fixese só sete puntos.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Perfil en NBA.com (en inglés)
• Estatísticas en BasketballReference.com Arquivado 11 de abril de 2012 en Wayback Machine. (en inglés)