Ramón Salgado Toimil
Ramón Salgado Toimil, nado en Lugo o 11 de novembro de 1883 e finado en Foz o 1 de xullo de 1942, foi un mestre e pedagogo galego.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 11 de novembro de 1883 Lugo, España |
| Morte | 1 de xullo de 1942 (58 anos) Foz, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | xornalista , mestre |
| Lingua | Lingua castelá |
 | |
Traxectoria editar
Seguiu a carreira eclesiástica no Seminario de Lugo e, en 1916, aprobou as oposicións ao maxisterio, e exerceu como mestre. Coñecedor das correntes pedagóxicas europeas renovadoras, destacou pola súa participación nas organizacións corporativas e de defensa profesional do maxisterio. Na súa faceta de relator destacou pola súa presenza na inauguración de numerosas escolas na Mariña sufragadas por emigrantes galegos. Foi redactor-xefe de La Voz de la Verdad e colaborador habitual de El Progreso, Boletín de la Real Academia Gallega, Vida Escolar e Almanaque Gallego de Bos Aires. En canto ao seu labor societario, foi vocal dos docentes galegos ante a Asociación Nacional de Mestres en 1931 e traballou a favor da creación da Federación de las Asociaciones de Maestros Gallegos, que se constituíu o 7 de abril de 1935.
Obras editar
Pedagoxía editar
Varias destas obras foron inicialmente comunicacións e traballos presentados nos congresos pedagóxicos de Lugo (1923) e A Coruña (1926).
- Concepción Arenal en el aspecto pedagógico, 1925.
- Qué medios pueden ponerse en práctica para elevar la cultura general y profesional de los maestros actuales, 1925.
- Puntos cardinales del pensamiento pedagógico contemporáneo, Sociología infantil. Escuela única. Pacifismo, 1927.
- Colaboraciones sociales que la escuela precise, 1928.
Ensaio editar
- Capricho literario-apologético, 1910
- Por Galicia y por el arte, 1920.
- Odoario o Lugo en el siglo VIII, 1923.
- Santuarios Gallegos: El Corpiño, 1929.