Plinio o Vello

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Plinio.

Caio Plinio Segundo (en latín: Gaius Plinius Secundus), coñecido como Plinio o Vello, naceu en Como no ano 23 e morreu na actual Catellmare de Stabia no ano 79, vítima da súa curiosidade científica ao ir observar a erupción do volcán Vesuvio, que sepultou as cidades de Pompeia e Herculano.

Plinio o Vello

Plinio o Vello: retrato imaxinario do século XIX. Descoñecese representación contemporánea de Plinio
Nome orixinal	Caio Plinio Segundo
Biografía
Nacemento	23 ↔ 24 Novum Comum (Imperio Romano)
Morte	79 (49/59 anos) Estabia (Imperio Romano)
Causa da morte	Morte accidental  (Erupción volcánica )
Q124256319
79 – 79
Procurador romano (pt)
70 – 72
Datos persoais
País de nacionalidade	romana
Actividade
Campo de traballo	Filosofía, ciencias naturais e xeografía
Lugar de traballo	Roma Antiga
Ocupación	escritor, científico, naturalista e militar romano
Período de tempo	Imperio Romano
Profesores	Apião (pt) e Antonius Castor (en)
Alumnos	Plinio o Novo
Influencias	Séneca, Aristóteles
Influencias en	Cristovo Colón, Hernán Cortés, Odorico de Pordenone, Marco Polo, Fernão de Magalhães
Lingua	latín
Obra
Obras destacables Naturalis historia
Familia
Fillos	Plinio o Novo (sobriño adoptado)
Pais	Gaius Plinius Celer (en)   e Marcella (en)
Irmáns	Plinia Marcella (en)
Parentes	Plinio o Novo (sobriño)

Traxectoria

Tras estudar en Roma, comezou a súa carreira militar na Xermania, durante doce anos, onde chegou a ser comandante da cabalaría das lexións romanas. No ano 57 volveu a Roma nos tempos do emperador Nerón, para dedicarse ao estudo e ás letras. Desempeñou diversos cargos nos tempos do emperador Vespasiano, que o nomeou entre outros como Almirante. Escribiu diversos tratados de cabalaría, unha Historia de Roma e varias crónicas históricas, hoxe perdidas. Só se conserva a súa Naturalis Historia, rematada no ano 77, e que abrangue 37 libros, dedicados ao emperador Tito. Constitúe un auténtico tratado enciclopédico da Antigüidade, xa que escribiu sobre Cosmoloxía e Astronomía (1 libro), Xeografía e Historia (4 libros), Zooloxía (5), Botánica e Agricultura (8), Medicina (13), Xeoloxía, Mineraloxía, Metalurxia e Arte (5).

No libro Historia Natural mestura un gran número de relatos e feitos útiles con conceptos fantásticos e contos de viaxeiros. Foi un dos textos máis lidos até a Idade Media, cunha grande influencia no bestiario desas épocas.