Pilar Prades
Pilar Prades Santamaría, nada en Begís en 1928 e finada en Valencia o 19 de maio de 1959, foi a derradeira muller vítima da pena de morte en España.[1]
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (es) Pilar Prades Expósito  1928 Bejís, España (pt)  |
| Morte | 19 de maio de 1959 (30/31 anos) Valencia, España |
| Causa da morte | Pena de morte (Garrote ) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | serventa |
| Lingua | Lingua castelá |
Lista
| |
Traxectoria editar
Pilar Prades naceu nunha familia de clase obreira de Begís, no País Valenciano. Aos doce anos trasládase a Valencia para servir de criada. Analfabeta e cun carácter introvertido, cambia varias veces de casa até que en 1954 entra a traballar para o matrimonio de Enric Vilanova e Adela Pascual, que rexentan unha carnizaría na rúa Sagunt de Valencia. Pilar traballa na casa e mesmo atende o mostrador da carnizaría cando se acumulan os clientes. O 19 de marzo, Adela adoece do que nun principio é diagnosticado como unha gripe, e morre. Logo da morte, Enric despide a Pilar, pecha o negocio e marcha de València.
Pilar entra daquela a traballar no domicilio do médico militar Manuel Berenguer e a súa esposa, María del Carmen Cid, recomendada por Aurelia Sanz Hernanz, a cociñeira. Aurelia logo enferma. O doutor Berenguer alármase e ingresa a Aurelia no hospital, onde parece experimentar unha certa mellora. Cando a súa dona presenta os mesmos síntomas, consulta outros especialistas e realizan unha proba diagnóstica para confirmar a presenza de veleno. Sospeitando de Pilar, ponse en contacto con Enric Vilanova. Despois diso, presenta unha denuncia contra Pilar e é exhumado o cadáver de Adela, no que encontran restos de arsénico.
Foi un pote de mataformigas a base de arsénico, encontrado entre as súas pertenzas, o que fixo sospeitar de Pilar Prades como suposta autora do crime, que, malia o consello do seu avogado, declarouse inocente. Foi condenada a morte sen probas, xa que só se autoinculpou logo de trinta e seis horas de tortura e de illamento en mans da Garda Civil, sen comer nin durmir. A súa sentenza foi ratificada polo Tribunal Supremo español.
A execución editar
A execución, polo método do garrote vil, estaba prevista para as seis da mañá do 19 de maio de 1959, pero efectuouse máis de dúas horas despois, á espera dun indulto que non chegou. O verdugo designado para levala a termo, despois de saber que a condenada era unha muller, negouse a matala. Os gardas drogárono e levárono pola forza ao patíbulo.
Cultura popular editar
En 1985, Televisión Española rodou unha serie chamada La huella del crimen, un de cuxos episodios estivo dedicado ao caso de Pilar, que foi interpretada pola actriz Terele Pávez. José Prades, o irmán de Pilar, demandou a TVE e ao guionista por lesións ao honor, demanda que foi desestimada polo Tribunal Supremo español.
A anécdota do verdugo levado ao patíbulo pola forza inspirou a película El verdugo, do director Luis García Berlanga.
No documental español Queridísimos verdugos, do director Basilio Martín Patiño, o verdugo que matou a Pilar Prades é preguntado sobre a execución.
Na Arxentina, a vida de Pilar Prades inspirou o serial radiofónico "La galleguita de la cara sucia", cun grande éxito de audiencia.
Notas editar
- ↑ La última vuelta de tuerca Hemeroteca La Vanguardia, 4 de febreiro de 1998 (en castelán)