Orchestre de la Suisse Romande
A Orchestre de la Suisse Romande ou OSR (en galego Orquestra da Suíza Francófona) é unha orquestra sinfónica da cidade de Genève (Suíza). Amais de concertos de música sinfónica, que teñen lugar no Victoria Hall, a OSR actúa nas producións operísticas e de ballet do Grand Théâtre de Genève. A súa actividade concertística esténdese ata a cidade de Lausana, onde ofrece concertos no Palais de Beaulieu. Ten realizado xiras por Europa, América do Norte e o Extremo Oriente. Actualmente está rexida por unha fundación privada.
Historia editar
A Orchestre de la Suisse Romande foi fundada o 30 de novembro de 1918 por Ernest Ansermet, e inicialmente contaba cun equipo de 48 intérpretes e unha tempada de seis meses de duración. Aemais de músicos suízos, a OSR acolleu inicialmente músicos doutros países como Austria, Francia, Alemaña ou Italia. Ansermet incrementou gradualmente o número de músicos suízos na orquestra, acadando un 80% en 1946.[1] Ansermet permaneceu como director musical da orquestra durante 49 anos, de 1918 a 1967.
En 1938, a orquestra fusionouse con outra orquestra de radio con base en Lausana. A continuación, a OSR comezou a transmitir regularmente os seus concertos pola radio suíza.[1] A orquestra mantivo durante un longo tempo un contrato de gravación coa discográfica británica Decca, dende a época de Ansermet, e que produciu máis de 300 gravacións, comezando en 1947 con La mer, de Debussy.[2] A OSR estreou moitas obras de compositores suízos, como Arthur Honegger, Frank Martin ou Heinz Holliger. Durante o mandato de Armin Jordan (1985-1997), a OSR continuou gravando para o selo Erato.[3] Durante a segunda guerra mundial, moitos directores alemáns trasladaron a súa residencia a Suíza. Wilhelm Furtwängler converteuse nun director convidado frecuente pola orquestra, dirixindo o seu repertorio predilecto de compositores como Beethoven, Brahms e Richard Strauss. Mesmo Carl Schuricht foi director convidado dirixindo a música de Bruckner e Mahler.
Dende o 2005, o seu director artístico e musical é Marek Janowski, que realizou coa orquestra distintas gravacións para o selo Pentatone.[4][5] En setembro do 2008, Janowski extendeu o seu contrato ata o ano 2015, aínda que posteriormente, en xaneiro do 2010, o director e a orquestra acordaron concluír a súa relación logo da tempada 2011-12.[6] Tralo anuncio da saída de Janowski no 2012, os intentos da OSR por asegurar a Bertrand de Billy[7] e Kazuki Yamada[8] como futoros directores artísticos da formación non chegaron a bo termo. Porén, en setembro do 2010, a OSR nomeou a Neeme Järvi como o seu noveno director artístico, con efecto dende xaneiro do 2011, e como director musical a partir da fin do contrato de Janowsky.[9][10] Paralelamente, Yamada foi nomeado principal director convidado, cun contrato inicial de tres anos (ao igual que Järvi).[9]
Directores musicais editar
- Ernest Ansermet (1918-1967)
- Paul Kletzki (1967-1970)
- Wolfgang Sawallisch (1972-1980)
- Horst Stein (1980-1985)
- Armin Jordan (1985-1997)
- Fabio Luisi (1997-2002)
- Pinchas Steinberg (2002-2005)
- Marek Janowski (2005-2012)
- Neeme Järvi (2012-)
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 European Radio Orchestras. III en Musical Times
- ↑ David Gutman, Historic Recordings en Gramophone
- ↑ A New Leader Carries On An Orchestra's Tradition no New York Times
- ↑ L'Orchestre de la Suisse Romande: Swiss orchestra seeking a role
- ↑ Bruckner: Symphony No 5, CD review
- ↑ "Marek Janowski quittera l’OSR en 2012". Arquivado dende o orixinal o 24 de xaneiro de 2010. Consultado o 09 de novembro de 2011.
- ↑ "Bertrand de Billy ne viendra pas à l’OSR". Arquivado dende o orixinal o 27 de setembro de 2011. Consultado o 09 de novembro de 2011.
- ↑ "Le jeune Kazuki Yamada est proposé pour diriger l’OSR". Arquivado dende o orixinal o 27 de setembro de 2011. Consultado o 09 de novembro de 2011.
- ↑ 9,0 9,1 "Surprise à l’OSR: Neeme Järvi sera le prochain chef". Arquivado dende o orixinal o 27 de setembro de 2011. Consultado o 09 de novembro de 2011.
- ↑ "Le chef Neeme Järvi a signé son contrat avec l’OSR". Arquivado dende o orixinal o 03 de setembro de 2011. Consultado o 09 de novembro de 2011.