Oi!

Oi! é o nome dado a un subxénero da música punk que busca aliñar o punk coa clase obreira. Comezou a finais de 1977 no Reino Unido, fusionando os estilos das primeiras bandas punk como The Clash e os Ramones, cos de bandas de rock británicas como os Rolling Stones e The Who, promovendo a unidade entre punks e skinheads. Orixinalmente, o estilo chamouse "streetpunk" ou "reality-punk"; non foi ata comezos dos anos 80 cando o xornalista musical Garry Bushell denominou o movemento como "Oi!", supostamente derivado da canción dos Cockney Rejects "Oi! Oi! Oi!".

Oi!
Orixe musical	punk rock, glam rock, pub rock, cancións de tasca, cánticos do fútbol, folk, ska
Orixe cultural	finais dos 70 no Reino Unido
Instrumentos típicos	voces, batería, guitarra eléctrica, baixo
Derivados	street punk
Subxéneros
punk pathetique

As bandas de Oi! orixinais inclúen a Cock Sparrer, Cockney Rejects, Angelic Upstarts, Slaughter and the Dogs, Skrewdriver, The Lurkers, Anti-Nowhere League e Sham 69. Foron seguidos por The Business, The Last Resort, The Burial, The 4-Skins, Combat 84, Infa-Riot, The Blood, Anti-Heros, e outras.

Como bastantes skinheads foron recrutados por organizacións racistas como a Fronte Nacional Británica. Algunhas historias de música rock tachan todo o Oi! como racista. Porén, ningunha das bandas de streetpunk orixinais era particularmente racista. De feito, algunhas, coma os Angelic Upstarts, sempre foron asociadas coa esquerda e participaron en campañas anti-racismo. Unha posible excepción é Skrewdriver. O primeiro material da banda é considerado habitualmente como Oi! clásico, pero a mediados dos 80 Skrewdriver dirixía unha pequena escena de rock neonazi. Alén do cantante principal Ian Stuart Donaldson, a banda seguía unha liña diferente a de finais dos 70, pero a súa música era recoñecible como Oi!. Porén, querían afastarse do punk en xeral e preferían o termo "RAC" ("Rock Against Communism" ("Rock Contra Comunismo"), como reacción ó Rock Against Racism ("Rock Contra o Racismo"). Os membros orixinais de Skrewdriver manifestaron que non querían ser asociados coa versión da banda de Donaldson.

O Oi! tamén está asociado coa dereita política, despois dos eventos do 4 de xullo de 1981 no Hamborough Tavern en Southall, Londres. Un concerto das bandas The Business, The Last Resort e 4-Skins acabou en disturbios entre a audiencia branca predominante e os asiáticos locais. Após os sucesos, varias bandas Oi! condenaron inmediatamente todos os tipos de racismo, ademais de negaren calquera tipo de asociación co fascismo.

Desafortunadamente estas negacións foron vistas con cinismo por algúns logo do lanzamento dun álbum recompilatorio titulado Strength Thru Oi, sobre o mesmo tempo máis ou menos. Non só o seu título era un xogo de palabras co eslogan nazi (Strength Through Joy), senón que na portada aparecía Nicky Crane, un activista nazi condenado a catro anos de prisión por violencia e racismo. Gary Bushell, responsable de compilar o álbum, dixo porén que o título procedía do disco de The Skids Strength Through Joy. Tamén negou coñecer a identidade do skinhead da frontal do álbum ata que dous meses despois apareceu no Daily Mail. Bushell, socialista por aquel entón, notou despois a ironía de ser chamado activista de extrema dereita por un xornal que apoiara a Oswald Mosley, as camisas negras, a invasión de Abyssinia por Mussolini, e a Hitler ata a fin da Segunda Guerra Mundial.

O movemento Oi! axiña comezou a perder o seu momento no Reino Unido, pero estendeuse por Europa, Xapón e mais América do Norte. Nos Estados Unidos, o fenómeno Oi! foi repetido pola explosión do Hardcore a comezos dos 80, especialmente bandas como Black Flag, Iron Cross, e S.S. Decontrol. Aínda que similar en espírito e influencia ó Oi! (particularmente nas primeiras fases), o Hardcore estendeuse como unha moda peculiar entre a clase media americana (en lugar de na clase obreira) ó aumentar a súa influencia. A mediados dos 90 regresou o interese pola música Oi!, xurdiron novas bandas e houbo un maior recoñecemente das vellas. Con este renacemento viu un novo esforzo por afastar o Oi! do racismo.

As bandas Oi! recentes inclúen The Templars, Oxblood, The Wretched Ones, Those Unknown, The Lager Lads, Oxymoron e Hard Skin.

En Galiza a principios do oitenta aparecen os primeiros grupos Oi!, como Desvirgheitors en Vigo ou Katarrak en Ourense. Mais tarde aparecen en Vigo outros como Ruín Bois ou Doctor Marten's Beat. Pero quizais o grupo Oi! galego máis recoñecido é Keltoi!, un grupo galegofalante, antifeixista e siareiro do Celta de Vigo.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Punk e Oi! no Reino Unido Arquivado 07 de maio de 2011 en Wayback Machine. - inclúe entrevistas e novas verbo das bandas Oi! (en inglés).
• Oi! a Web Site - inclúe información verbo da orixinal compilación de álbums Oi! (en inglés).