L'Amour des trois oranges
L'Amour des trois oranges (en francés) ou en ruso Любовь к трём апельсинам (transliterado Lyubov' k tryom apel'sinam, traducible ao galego como O amor das tres laranxas) é unha ópera satírica en catro actos e un prólogo con música e libreto en ruso de Sergei Prokofiev composta en 1919.[2] O seu libreto está baseado na obra teatral L'Amore delle tre melarance escrita por Carlo Gozzi en 1761, e baseada así mesmo no conto de fadas italiano homónimo escrito por Giambattista Basile. O libreto existe en dúas versións: unha en ruso (o orixinal) e unha en francés, traducido do ruso polo mesmo Prokofiev.
| Любовь к трём апельсинам, Lyubov' k tryom apel'sinam (en ruso) L'amour des trois oranges (en francés) O amor das tres laranxas | |
|---|---|
_-_53Fi4137_(cropped).jpg) | |
| Forma | Ópera |
| Actos e escenas | 4 actos cun prólogo |
| Idioma orixinal do libreto | Ruso |
| Libretista | Sergei Prokofiev e Vera Janacopoulos |
| Fontes literarias | Unha fábula de Carlo Gozzi: Fiaba dell'amore delle tre melarance (1761) |
| Estrea | 30 de decembro de 1921 |
| Teatro da estrea | Lyric Opera of Chicago |
| Lugar da estrea | Chicago |
| Duración | 1 horas 45 minutos |
| Música | |
| Compositor | Sergei Prokofiev |
| Personaxes | |
Estrea editar
A ópera foi estreada pola Lyric Opera of Chicago o 30 de decembro de 1921 no Teatro Auditorium baixo a dirección do mesmo compositor[2] na versión francesa (titulada L'Amour des trois oranges) que realizara xunto con Vora Janacopulos. O éxito de público foi grande, mais a crítica reprochou a ausencia de melodía. A súa primeira produción en ruso en tivo lugar en Petrogrado (actual San Petersburgo) en 1926, e dende aquela entrou no repertorio estándar de moitas compañías de ópera.
Unha suite sinfónica, que contiña algunhas das mellores partes da ópera, conseguiu así e todo conquistar rapidamente as salas de concertos de todo o mundo. Só un cuarto de século máis tarde, e co crecente prestixio do compositor, os teatros de ópera recoñeceron o valor desta obra extraordinaria. É a ópera máis representada de Prokofiev, e aínda o sería máis de non ser pola súa complexidade e o gran número de personaxes que interveñen.
Personaxes editar
| Personaxe | Tesitura | Intérpretes o 30 de decembro de 1921 Director: Sergei Prokofiev |
|---|---|---|
| Rei de Trévos (Monarca dun reino imaxinario) | baixo | James Francis |
| O Príncipe (fillo do Rei de Tréboles) | tenor | José Mojica |
| Fata Morgana (unha bruxa) | soprano | Nina Koshetz |
| Truffaldino (bufón da Corte) | tenor | Octave Dua |
| Leandro (Primeiro Ministro) | barítono | William Beck |
| Princesa Clarissa (sobriña do Rei) | contralto | Irène Pavlovska |
| Pantalón (conselleiro do Rei) | barítono | Désiré Defrère |
| Chelio (un mago) | baixo | Hector Dufranne |
| Princesa Ninetta | soprano | Jeanne Dusseau |
| Princesa Linetta | contralto | Philine Falco |
| Princesa Nicoletta | mezzosoprano | Frances Paperte |
| Esmeraldina (doncela de Fata Morgana) | soprano | Jeanne Schneider |
| Cleonte (cociñeiro da Corte) | baixo | Constantin Nikolay |
| Farfanello (un demo) | baixo | James Wolf |
| Mestre de cerimonias | tenor | Lodovico Oliviero |
| Un Heraldo | baixo | Jerome Uhl |
| Bailaríns, comediantes, cortesáns, demos, criados, soldados etc. | ||
Notas editar
- ↑ Riding, Alan; Dunton-Downer, Leslie (2008). "Ópera rusa". Guías visuales Espasa: Ópera (en español) (1.ª ed.). Espasa Calpe, S.A. p. 331. ISBN 978-84-670-2605-4.
- ↑ 2,0 2,1 "The Love for Three Oranges, Op 33". Arquivado dende o orixinal o 27 de setembro de 2011. Consultado o 16 de decembro de 2011.
Véxase tamén editar
| A Galipedia ten un portal sobre: Ópera |