Negra sombra
"Negra sombra" é un dos poemas máis coñecidos de Rosalía de Castro publicado no seu libro Follas novas de 1880.
Historia editar
Foi publicado cinco anos antes da morte de Rosalía. Levaba por título o primeiro verso, "Cando penso que te fuches", e aparecía incluído na segunda sección do libro, "¡Do íntimo!". A peza foi musicada por primeira vez por Xoán Montes e presentado no Gran Teatro da Habana en 1892. Axiña acadou sona e pasou a ser unha das cancións máis coñecidas de Galicia.[1]
O poema de Rosalía tería precedentes nos poemas de Nicomedes Pastor Díaz, La mariposa negra e Una voz. Segundo Ricardo Carballo Calero o poema de Rosalía provén dun fragmento de El murmullo de las olas de Aurelio Aguirre (1833-1858), coñecido persoal da escritora.[2]
Poema editar
* * *
Cando penso que te fuches,
Negra sombra que m'asombras,
Ô pe d'os meus cabezales
Tornas facéndome mofa.
Cando maxino qu'es ida
N'o mesmo sol te m'amostras,
Y eres a estrela que brila,
Y eres o vento que zóa.
Si cantan, ês tí que cantas,
Si choran, ês tí que choras,
Y-ês o marmurio d'o río
Y-ês a noite y ês a aurora.
En todo estás e ti ês todo,
Pra min y en min mesma moras,
Nin m'abandonarás nunca,
Sombra que sempre m'asombras.
Versións musicais editar
De "Negra sombra" hai gravadas máis de 300 versións.
- Xoán Montes, 1892
- Amancio Prada, 1975
- Luz Casal con música de Carlos Núñez, 1996
- Fran Amil, 2019, con música orixinal de Fran e Carlos Amil.
Notas editar
- ↑ Miguel Díez R. "La negra sombra de Rosalía" Letralia Año XV • Nº 245. 24/1/2011. Cagua, Venezuela ISSN 1856-7983 (en castelán).
- ↑ Marina Mayoral (1974) "La negra sombra y la sombra tristísima" La poesía de Rosalía de Castro. Gredos.
Véxase tamén editar
| A Galifontes posúe textos orixinais acerca de: Negra sombra |
Ligazóns externas editar
- "Negra sombra", No bico un cantar, TVG.
- Montero, Tamara (28/12/2018). "As Follas Novas do afastado Oriente". La Voz de Galicia.