Mordecai Kaplan
Mordecai Menahem Kaplan, nado o 11 de xuño de 1881 e finado o 8 de novembro de 1983, foi un rabino, ensaísta e educador xudeu e o cofundador do xudaísmo reconstrucionista xunto co seu xenro Ira Eisenstein.[1]
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 8 de xuño de 1881 Švenčionys (Imperio Ruso) |
Morte | 8 de novembro de 1983 Nova York, Estados Unidos de América |
Rabino | |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | Imperio Ruso Estados Unidos de América |
Relixión | xudaísmo reconstrucionista |
Educación | Universidade de Columbia City College de Nova York Jewish Theological Seminary of America (en) |
Actividade | |
Campo de traballo | Sociologia da religião (pt) |
Ocupación | rabino, ensaísta, educador xudeu |
Empregador | Jewish Center (en) (1918–1921) Jewish Theological Seminary of America (en) |
Lingua | Lingua inglesa |
Familia | |
Fillos | Judith Kaplan Eisenstein (en) |
A teoloxía de Kaplan editar
A teoloxía de Kaplan sostivo que á luz dos avances na filosofía, a ciencia e a historia, que sería imposible para os xudeus modernos para continuar a adherirse a moitas das afirmacións teolóxicas tradicionais do xudaísmo. Teoloxía naturalista de Kaplan viuse como unha variante da filosofía de John Dewey. O naturalismo de Dewey mestura o ateísmo coa terminoloxía relixiosa co fin de construír unha filosofía relixiosa satisfactorio para os que perderan a fe na relixión tradicional. Kaplan tamén foi influenciado polo argumento de Émile Durkheim que a nosa experiencia do sacro é unha función da solidariedade social. Matthew Arnold e Hermann Cohen estaban entre os seus outras influencias.
De acordo con prominentes pensadores xudeus medievais incluídos Maimónides, Kaplan afirmou que Divos non é persoal, e que todas as descricións antropomórficas de Deus son, no mellor, metáforas imperfectas. A teoloxía de Kaplan foi máis aló ao afirmar que Deus é a suma de todos os procesos naturais que permiten que o home se converta en autocumprida.
Crer en Deus significa aceptar a vida no caso de que abriga as condicións no mundo exterior e as unidades no espírito humano que en conxunto impulsan ao home para transcenderse a si mesmo. Crer en Deus significa dar por sentado que é o destino do home para elevarse por encima do bruto e para eliminar todas as formas de violencia e explotación da sociedade humana. En resumo, Deus é o Poder no cosmos que lle dá a vida humana o sentido de que permite ao ser humano para reflectir a imaxe de Deus.
Non todos os escritos de Kaplan sobre o tema foron consistentes; a súa posición evolucionou pouco cos anos, e dúas teoloxías distintas pódese discernir cunha lectura coidadosa. A visión máis popularmente asociada con Kaplan é naturalismo estrito, á Dewey, que foi criticada. Como o uso da terminoloxía relixiosa para enmascarar un non teísta (se non directamente atea) posición. Unha segunda liña da teoloxía Kaplanian existe, o que deixa claro que Deus ten realidade ontológica, unha real e absoluta existencia independente das crenzas humanas, á vez que rexeita o teísmo clásico e calquera crenza nos milagres. En 1973 foi un dos asinantes de Manifesto Humanista II.[2]
Notas editar
- ↑ Rabbi Scheinerman (2008). "Rabbi Mordecai Kaplan (1881–1983)". Consultado o 17 de setembro de 2008.
- ↑ "Humanist Manifesto II". American Humanist Association. Arquivado dende o orixinal o 20 de outubro de 2012. Consultado o 14 de outubro de 2012.