Mesembryanthemum nodiflorum
| Mesembryanthemum nodiflorum | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
A Mesembryanthemum nodiflorum é unha planta herbácea papiloso-hialina, glauco, verde ou avermellada, de escaso porte, da familia das Aizoáceas.
Morfoloxía editar
Mostra talos de 2-22 cm, ergueitos ou decumbentes, moi ramificados desde a base, carnosos. As súas follas son subcilíndricas e papilosas, verdes ao principio e avermelladas ou purpúreas na madurez, de 1-4 cm de lonxitude e 1-2 mm de ancho, basais opostas e superiores alternas. Flores solitarias brancas de 1 cm de diámetro, de sépalos desiguais, crasos, papilosos, e pétalos de aproximadamente o mesmo tamaño que os sépalos, brancos ou amarelos. Anteras amarelas. Sementes de 0,8-1 por 0,5-0,6 mm, triangulares ou semicirculares, de cor parda-avermelladas, verrugosas.
Vida e reprodución editar
Florece de febreiro a xullo. Ciclo anual (terófito). A final de primavera adquire a súa característica cor vermella. Esténdese sobre chans espidos.
Hábitat editar
Terreos rochosos e arenosos do litoral (rupícola e psammófila). Vive en zonas moi cálidas, sobre terreos salinos (halófila).
Distribución editar
Rexión Mediterránea, Península Ibérica (tanto as costas mediterráneas como atlánticas), Illa de Alborán, Canarias, norte de África.
Usos editar
Usouse para a obtención de sosa. Das súas sementes extraían os guanches das Canarias un tipo de gofio utilizado en épocas de escaseza chamado Gofio de vidro, máis salgado que o normal.
Taxonomía editar
Mesembryanthemum nodiflorum foi descrita por Carl von Linné e publicado en Species Plantarum 1: 480. 1753.[1]
Mesembryanthemum: nome xenérico que foi outorgado por Linné, seguindo a Dillenius, e supón que tal nome indica que o embrión adoita estar colocado no medio da flor (do grego: mesós = "colocado no medio" e émbryon = "ser recentemente nado" // bot. "xerme"; e ánthemon = "flor"). Pola contra, Breynius, creador da palabra, escribe Mesembrianthemum e explica a súa etimoloxía supoñendo que as súas flores se abren ao mediodía ( mesémbría = "o mediodía" e ánthemon = flor).[2]
nodiflorum, epíteto do latín nodus (nodo ou nodoso), e florus (flor), en referencia ás flores que xorden dos nodos dos talos.
Notas editar
- ↑ "Mesembryanthemum nodiflorum". Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado o 5 de abril de 2013.
- ↑ Flora Ibérica
- ↑ "Mesembryanthemum nodiflorum". Real Jardín Botánico: Proyecto Anthos. Consultado o 26 de novembro de 2009.
- ↑ Mesembryanthemum nodiflorum en PlantList
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Valdés B., Talavera S., e Fernández-Galiano E. Mesembryanthemum nodiflorum L. (Ed. Ketres) Flora Vascular de Andalucía Occidental.
- S. Castroviejo. Mesembryanthemum nodiflorum L. (Real Xardín Botánico) Castroviejo e al (eds.), Flora ibérica Vol. 2, Páx. 80.
Ligazóns externas editar
- Herbario Virtual del Mediterráneo occidental
- Junta de Andalucía, Consejería de Medio Ambiente Traballo de investigación sobre a illa de Alborán
- Flores Silvestres Galería de fotografías
- Flora Ibérica Plantas vasculares da península ibérica