Denomínase medias ás pezas que cobren as pernas, desde os pés ata a media polpa ou ata a media coxa. Adoitan ser de tecido sintético (lycra, nailon) e a súa función é protexer do frío ou simplemente estética. Para suxeitarse levan unha banda elástica chamada liga, aínda que antigamente ían suxeitas cunha amarralla. Moitas veces esta liga está adornada con encaixe.

Medias de nailon.

As medias foron relegadas polos pantys debido a que son máis cómodos e fáciles de poñer e protexen máis do frío. Ademais, non requiren de ligueiro como a medias, aínda que hai medias que tampouco requiren ligueiro e suxéitanse soas.

Os pantys adoitan ser considerados menos estéticos que as medias. Aínda así, son moito máis usados, chegando a referirse a eles tamén como medias.

Historia editar

O seu nome completo sería o de medias calzas pois as antigas calzas cubrían desde a cintura ata os pés, e as medias soamente a metade que as calzas.

A mesma raíz calc- está presente en calceus, nome latino da peza de vestir que se axustaba ao pé e que, dado que os romanos non usaban calcetíns, era o zapato; este é a orixe de palabras tan frecuentes como calzado, calzar, calzador e descalzar. Cando os romanos adoptaron dos pobos xermánicos o uso das medias, denomináronas cun derivado de calceus: calcea (calzas). Durante a Idade Media, as calzas fóronse levando cada vez máis longas, ata cubrir desde os pés ata a cintura. No século século XVI esta peza dividiuse en dúas partes, a superior, que cubría o abdome e parte das coxas, recibiu en galego o nome de calzas ou calzóns. A parte inferior chamouse calcetas ou medias calzas. As calcetas foron reducindo o seu tamaño ata os actuais calcetíns, que apenas chegan ao papo; as medias calzas, en cambio, abreviado xa o seu nome a medias e restrinxido o seu uso ao sexo feminino, seguen cubrindo por encima do xeonllo.

Antigamente as medias eran de la calcetada[1], e as finas tecíanse con seda, pero ao descubrirse o nailon e cortarse o fornezo do seda do Xapón na primeira guerra mundial, estendeuse o uso de medias de nailon. Que tampouco duraron moito, xa que na segunda guerra mundial a produción de nailon destinouse a facer paracaídas.

Nos 50 Wolford conseguiu fabricar as medias sen costura. Hoxe en día aínda se seguen fabricando algúns modelos con costura por motivos estéticos.

Tipos editar

 
Muller con medias negras

Actualmente, grazas á tecnoloxía hai moita variedade de modelos e prezos. Hai medias de todos os grosores, cores e estampados. Algúns tipos son:

  • Medias de rede: son medias que no canto dun tecido uniforme son unha especie de rede. Á parte da forma romboidal, hai outras como a hexagonal e outras máis complexas.
  • Medias con costura: actualmente as medias non adoitan levar costura, pero algúns modelos si o levan por motivos estéticos.
  • Medias cubanas: son medias con costura e reforzo na planta.
  • Medias caladas
  • Medias de verán: medias que dan menos calor, para o verán.
  • Medias térmicas: medias que dan máis calor, para o inverno.
  • Minimedias: son medias do tamaño dun calcetín. Adóitanse usar con pantalóns.
  • Medias con autosuxeición: son medias que non necesitan ligueiro. Actualmente adóitase utilizar unha tira de silicona para mellorar a suxeición.
  • Medias de encaixe
  • Pantys: cobren toda a perna ata a cintura. Algúns pantys simulan un ligueiro e un par de medias nunha soa peza.

Na cultura popular editar

Ai aldea de Soar,
non é unha que son todas,
poñen dous pares de medias
para ter as pernas gordas [2]

Notas editar

  1. Xaquín Lorenzo Os oficios. Galaxia, 1983, páxina 275
  2. CASTRO, Xavier: Historia da vida cotiá en Galicia. Séculos XIX e XX. Nigra Trea, Vigo 2007. Soar é lugar de San Lourenzo de Moraña (Moraña, Pontevedra).