Margalida Caimari Vila
Margalida Caimari i Vila, nada en Cuba en 1839 e finada en Palma en 1921, foi unha poetisa da Renaixença e benfeitora social vinculada a Mallorca, Cataluña e Cuba.[1]
.jpg)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1839 Cuba |
| Morte | 1921 (81/82 anos) Palma, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | poeta , escritora |
| Lingua | Lingua catalá e lingua castelá |
Traxectoria editar
Margalida Caimari i Vila naceu en Cuba no seo dunha familia menorquina acomodada que había emigrada ao Caribe por cuestións de negocios e casou cun Miquel Bauló i Oliver, pertencente á burguesía comercial liberal, o que lle axudou a ter máis instrución e liberdade que as mulleres da súa contorna.[2] Amparada polo renacentista Josep Lluís Pons i Gallarza, de moi novo non só escribiu poesía senón que as recitou en público en diferentes momentos e entidades, novo nunha muller cara a 1869. Formou parte dun grupo de novas escritoras que se moveron dentro do Ateneo Balear e o faladoiro de Pons e Gallarza.[3]
A súa poesía máis innovadora é a realista de inspiración popular e a patriótica; na primeira sobresae explicando os sentimentos de soidade e de impotencia da muller que espera o marido emigrado a Cuba. Na segunda, ten moi clara a idea de patria catalá e admira a industrialización. Puido levar unha importante actividade literaria, co propio faladoiro, e de beneficencia social porque só tivo unha filla, ao contrario que outras escritoras, como Manuela dos Ferreiros Sorà, coa que estableceu amizade, que viron a súa obra colapsada por mor da maternidade. Publicou tanto en revistas de Mallorca como de Cataluña.[4]
Abordou a cuestión social desde o catolicismo segundo as directrices de León XIII, coñeceu de primeira man o traballo das obreiras do téxtil pola empresa do seu marido, A Alfombrera, e foi moi activa fundando para os fillos das obreiras os Bressols do Minyó Jesús, a imitación dos de Cataluña. Con 71 anos inauguraba dentro do Padroado Obreiro as escolas diúrnas graduadas para nenos obreiros. Reflectiu, no entanto, o seu conservadorismo social nalgúns poemas.
Foi valorada como poeta por Jeroni Rosselló, Miquel dels Sants Oliver, Sanchis Guarner, o Arquiduque Luís Salvador de Austria pero, apremados polo estereotipo, só valoráronlle e reproduciron os poemas maternais.[5] Pola súa banda, ten unha rúa ao seu nome en Palma, cidade onde se educou.
Notas editar
- ↑ Marquès, Isabel Peñarrubia i (2006-01-01). Entre la ploma i la tribuna: els orígens del primer feminisme (Mallorca 1869-1890) (en catalán). L'Abadia de Montserrat. ISBN 9788484158639.
- ↑ Entre la ploma i la tribuna: els orígens del primer feminisme (Mallorca 1869-1890) (en catalán). Abadia de Montserrat. ISBN 9788484158639.
- ↑ "Margalida Caimari Vila". Red Vives de Universidades.
- ↑ "Margalida Caimari i Vila". Enciclopèdia.cat.
- ↑ La literatura en Mallorca. Abadia de Montserrat.