Manuel González Rodríguez
Manuel González Rodríguez, nado en Botos (Lalín) en 1903 e finado en Madrid en 1974, foi un mestre, xornalista e político galego.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1903  Botos, España |
| Morte | 1974 (70/71 anos) Madrid, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | mestre , xornalista , político |
| Partido político | Partido Galeguista |
| Lingua | Lingua galega e lingua castelá |
Traxectoria editar
Estudou maxisterio na Escola Normal de Pontevedra. Foi mestre da escola laica da sociedade Unión del Partido de Lalín de Buenos Aires en Porreiros (Gresande). Aprobou as oposicións de Maxisterio e foi destinado á parroquia estradense de Ribeira. Propuxo a idea de erixir na Estrada un monumento a Pardo de Cela por subscrición popular, para o que realizou campaña en El Emigrado, e foi nomeado vicepresidente do Comité pro Monumento constituído na Estrada o 3 de decembro de 1932.[1] En 1933 trasladouse a escola de Soutolongo, que foi o seu destino definitivo. Militante do Partido Galeguista, fixo unha entusiasta campaña a prol da autonomía de Galicia no periódico Razón, foi un dos membros da mesa da IV Asemblea do Partido Galeguista en abril de 1935 e un dos oradores do mitin das Arengas o 24 de xullo dese ano. Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 non foi sancionado, pero tivo que afiliarse a Falange.
Activo xornalista, colaborou tamén en El Pueblo Gallego, Correo de Galicia, Eco de Galicia, A Nosa Terra, El País, Cultura Gallega, Faro de Vigo e La Voz de Galicia.
Vida persoal editar
Casou en 1932 con Dolores Brandido Palmaz, coa que tivo tres fillos.
Notas editar
- ↑ El Pueblo Gallego, 13-12-1932, p. 10.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Manuel González, o escolante de Soutolongo artigo de Manuel Igrexas.
- Santorum, Gracia (2009). Dicionario de escritores de Deza. A Estrada: Fervenza. p. 50. ISBN 978-84-96368-00-2.