Leopoldo O'Donnell
Leopoldo O'Donnell y Jorís, nado en Santa Cruz de Tenerife o 12 de xaneiro de 1809 e finado en Biarritz (Francia) o 5 de novembro de 1867, foi un militar e político español. Foi nomeado primeiro Duque de Tetuán, Conde de Lucena e Vizconde de Aliaga.
  | |
| Nome orixinal | Leopoldo O'Donnell y Jorís |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 12 de xaneiro de 1809 Santa Cruz de Tenerife, España |
| Morte | 5 de novembro de 1867 (68 anos) Biarritz, Francia |
| Lugar de sepultura | convento das Salesas Reais |
 Presidente do Goberno de España | |
| 21 de xuño de 1865 – 10 de xullo de 1866 ← Ramón María Narváez – Ramón María Narváez → | |
| Presidente do Goberno de España | |
| 30 de xuño de 1858 – 2 de marzo de 1863 ← Francisco Javier de Istúriz – Manuel Pando Fernández de Pineda → | |
| Presidente do Goberno de España | |
| 14 de xullo de 1856 – 12 de outubro de 1856 ← Baldomero Espartero – Ramón María Narváez → | |
| Presidente do Goberno de España | |
| 14 de xullo de 1856 – 12 de outubro de 1857 ← Baldomero Espartero – Ramón María Narváez → | |
| Deputado no Congreso dos Deputados | |
| 18 de novembro de 1854 – 2 de setembro de 1856 Circunscrición electoral: provincia de Valencia | |
 Senador de España | |
| 15 de agosto de 1845 – 5 de novembro de 1867 Circunscrición electoral: senador vitalicio | |
 Governor and Captain General of Cuba (en)  | |
| outubro de 1843 – 20 de febreiro de 1848 ← Francisco Javier de Ulloa (en) – Federico Roncali → | |
 General captain of Valencia (en) | |
| 1 de marzo de 1839 – 26 de setembro de 1840 ← Antonio Van Halen (pt) – Antonio Seoane Hoyos (pt) → | |
 Captain General of Aragon (en) | |
| 1 de marzo de 1839 – 29 de setembro de 1840 ← Antonio Van Halen (pt) | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Madrid |
| Ocupación | político , militar |
| Partido político | Unión Liberal |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua castelá |
| Carreira militar | |
| Rango militar | Xeneral |
| Outro | |
| Título | Duque |
| Pai | Carlos O'Donnell y Anethan (en) |
| Irmáns | Carlos O'Donnell |
Premios
| |
Traxectoria editar
Nace nunha familia de devanceiros monárquicos irlandeses[1] con grande tradición militar, o seu tío foi Enrique José O'Donnell Conde de La Bisbal. O'Donnell continuou a tradición familiar ingresando no rexemento de infantaría Imperial Alejandro co grao de subtenente.
Á morte de Fernando VII en 1833, estalou a primeira guerra carlista e entre os partidarios da filla de Fernando Isabel II (isabelinos) e os do seu tío e irmán de Fernando VII Carlos María Isidro de Borbón (carlistas); O'Donnell, que tiña daquelas o grao de capitán, aliñouse co bando isabelino, a pesar de ter irmáns e ao seu propio pai no bando carlista. Por distintos feitos de armas no conflito, ascendeu sucesivamente a coronel, logo a brigadier e en xuño de 1837 a mariscal de campo. A defensa de San Sebastián fronte as tropas carlistas en 1838 deulle unha gran notoriedade e fama[1] polo que en 1839, foi nomeado Capitán Xeneral de Aragón, Valencia e Murcia. Ao vencer ao xeneral Cabrera en Lucena, concedéuselle o título de Conde de Lucena e ascendeu a tenente xeneral.
Polas súas conviccións moderadas, tivo que emigrar a Francia, tras a revolución progresista de setembro de 1840 que provocou a renuncia de María Cristina de Borbón-Dúas Sicilias (nai de Isabel II) á Rexencia.
En 1841 figura na conspiración moderada do xeneral Diego de León contra a Rexencia do xeneral Baldomero Espartero. Nela, O'Donnell recibira o encargo de alentar a sublevación militar en Pamplona, pero ao fracasar en Madrid o asalto ao Pazo Real, intentado por León o 7 de outubro, tivo que volver refuxiarse en Francia.
En 1844, estando o xeneral Ramón María Narváez no poder, foi nomeado capitán xeneral da Habana, cargo que tivo até 1848. Ao regresar á península foi nomeado Senador e director xeneral da Academia de Infantaría.
_02.jpg)
Dende 1853, comeza a interesarse pola política activa e en xuño de 1854, á fronte dun batallón de Infantaría e unido ao xeneral Dulce, levántase contra o goberno; este envía ao xeneral Anselmo Bleser a enfrontarse con el. O encontro tivo lugar en Vicálvaro e tras un combate simulado (coñécese como la Vicalvarada), ámbolos dous militares retiráronse, quedando a espera, ata que o 7 de xullo publicouse o Manifesto de Manzanares, redactado por Antonio Cánovas del Castillo, que atraeu ao seu bando a gran parte do exército. Co triunfo revolucionario, Espartero é nomeado Presidente do Consello de Ministros e O'Donnell ocupa o Ministerio da Guerra.
Nas novas Cortes formarase un novo grupo político coñecido como Unión Liberal. Partido co que se tratarán de unir moderados e progresistas.
Tras a caída de Espartero en xullo de 1856, sucedeuno O'Donnell formando un goberno que duraría até outubro de 1857, ano en que sería substituído por Narváez.
Volve ao poder en xullo de 1858. Durante este goberno declara a guerra a Marrocos (Guerra de África) o 22 de outubro de 1859, e O'Donnell colócase ao mando das tropas, ocupando Tetuán. O Tratado de Tetuán, que puxo fin a guerra, recoñeceu as posicións españolas no norte de África e ampliou o territorio de Ceuta. A vitoria valeulle o título de Duque de Tetuán con Grandeza de España.
Gobernou até febreiro de 1863, cando por presións do Partido Moderado presentou a súa dimisión, sendo substituído por Narváez.
Tras deixar o goberno, O'Donnell marcha a Biarritz onde morre o 5 de novembro de 1867.
| Reinado de Isabel II de España | ||
|---|---|---|
Segue a: Baldomero Espartero |
Leopoldo O'Donnell | Precede a: Ramón María Narváez |
| Presidente do Goberno de España | ||
| Reinado de Isabel II de España | ||
|---|---|---|
Segue a: Francisco Javier de Istúriz |
Leopoldo O'Donnell | Precede a: Manuel Pando Fernández de Pineda |
| Presidente do Goberno de España | ||
| Reinado de Isabel II de España | ||
|---|---|---|
Segue a: Ramón María Narváez |
Leopoldo O'Donnell | Precede a: Ramón María Narváez |
| Presidente do Goberno de España | ||
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 Coogan, Tim Pat (2001). Wherever Green Is Worn: The Story of the Irish Diaspora. New York: Palgrave. p. 67. ISBN 0-312-23990-4.
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Leopoldo O'Donnell  |