Konstantin Tsiolkovskii
Konstantin Eduardovich Tsiolkovskii (en ruso: Константин Эдуардович Циолковский) nado en Izhevskoe (Riazan) o 17 de setembro de 1857 e finado en Kaluga o 19 de setembro de 1935, foi un científico ruso, pioneiro na teoría da Astronáutica e impulsor teórico dos foguetes espaciais. As súas obras máis tarde inspiraron os principais enxeñeiros de foguetes como Sergey Korolev e Glushko Valentín e contribuíron ao éxito do programa espacial soviético.
 Konstantin Tsiolkovskii | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 17 de setembro de 1857 Izhevskoe (Imperio Ruso)  |
| Morte | 19 de setembro de 1935 Kaluga |
| Lugar de sepultura | Kaluga (pt)  |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade |  Rusia Unión Soviética |
| Relixión | Ateísmo |
| Educación | Vyatka men's gymnasium (en) |
| Coñecido por | Ecuación do foguete de Tsiolkovskii |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Astronáutica |
| Lugar de traballo | Borovsk (pt) |
| Ocupación | Enxeñeiro de aviación , filósofo , astrónomo , científico , cosmólogo , físico , escritor , escritor de ciencia ficción , matemático , inventor , mestre |
| Membro de | |
| Influencias | |
| Lingua | Lingua rusa |
| Obra | |
Obras destacables | |
| Familia | |
| Cónxuxe | Q28357677 |
| Fillos | Q15707329 |
Premios | |
Sinatura  | |
   | |
Traxectoria editar
Nos seus primeiros anos viviu en Ryazan, ao sur de Moscova. Cando tiña 10 anos unha febre produciulle a perda completa da audición do oído esquerdo, o que o imposibilitou o resto da súa vida.
Aos 16 anos trasladouse a Moscova onde aprendeu por si mesmo matemáticas, mecánica analítica, astronomía física e química na biblioteca de Moscova.
En 1897 construíu o primeiro túnel de vento de Rusia, o que permitiu comprobar características aerodinámicas de modelos de aeronaves diferentes. A academia das ciencias outorgoulle diñeiro para construír un túnel de vento máis grande.
Inspirado pola novela Da terra á lúa de Jules Verne teorizou moitos aspectos dos viaxes espaciais e da propulsión de foguetes.
Está considerando o pai dos voos espaciais e a primeira persoa en concibir un ascensor espacial.[1]
Con 22 anos o Ministerio outorgoulle unha praza de mestre, profesión que exerceu ata a súa xubilación en 1920.
Publicacións científicas editar
Gradualmente Tsiolkovskii foi centrar a súa atención nos voos espaciais e comezou a escribir sobre o espazo. O seu libro Грезы о Земле и небе, Greozy o zemie i Neve (Soños da Terra e do Ceo) foi publicado en 1895; o ano seguinte publicou un artigo sobre como comunicarse con seres doutro planeta.
En 1903 aparecía publicado no número cinco da revista Nauchnoe Obozrenie a súa Изследование мировых пространств реактивными приборами Izsledovanie mirobykh prostranstv reactivymi privorami ( Investigación do espazo por medio de motores de reacción) definindo os cálculos básicos dos voos espaciais modernos. Tsiolkovskii describiu en profundidade o uso de foguetes para o lanzamento de naves espaciais orbitais.
Estableceu a relación de masas dos foguetes e en consecuencia a fórmula fundamental da astronáutica. Propuxo o sistema de foguetes segmentados, aceptado universalmente, e a substitución do combustible sólido da época por propergol líquido, de maior rendemento.
A época entre 1910 e 1920 demostrou ser especialmente produtiva, publicou dez grandes obras que tentaban esclarecer a natureza dos corpos en órbita, o desenvolvemento de principios científicos de vehículos de reacción, deseño de estacións espaciais orbitais ou as viaxes interplanetarios.
Notas editar
- ↑ http://www.spaceward.org/elevator-who Arquivado 23 de xullo de 2012 en Wayback Machine. (en inglés).
Véxase tamén editar
| A Galipedia ten un portal sobre: Rusia |
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Konstantin Tsiolkovskii |
| A Galicitas posúe citas sobre: Konstantin Tsiolkovskii |