Komusō

Os komusō (虚無僧, komusō^?, hiragana: こむそう; tamén romanizado komusou ou komuso) eran un grupo de monxes mendicantes da escola fuke do budismo zen que floreceu durante o período Edo de 1600-1868.^[1] Komusō estaban caracterizados por unha especie de bacinete (unha carapucha chamada tengai ou tengui) que levaban na testa, manifestando a ausencia dun ego específico.^[2] Tamén eran recoñecidos por interpretar pezas musicais co shakuhachi (unha clase de frauta xaponesa de bambú).

Este artigo amosa escritos xaponeses. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

Etimoloxía editar

虚無僧 (komusō) quere dicir "sacerdote da nada" ou "monxe do baleiro"
- 虚無 (kyomu ou komu) quere dicir "nada, baleiro"
  - 虚 (kyo ou ko) quere dicir "nada, baleiro, falso"
  - 無 (mu) quere dicir "nada, sen"
- 僧 (sō) quere dicir "sacerdote, monxe"

Notas editar

↑ Blomberg, Catharina (1994). The heart of the warrior: origins and religious background of the Samurai System in Feudal Japan. Catharina Blomberg. pp. 101–103. ISBN 1-873410-13-1.
↑ Nishiyama, Matsunosuke; Groemer, Gerald (1997). Edo culture: daily life and diversions in urban Japan, 1600-1868. University of Hawaii Press. p. 124. ISBN 0-8248-1736-2.

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar

Historia da shakuhachi e os monxes komuso Arquivado 02 de xullo de 2013 en Wayback Machine. (en inglés)

[1] Blomberg, Catharina (1994). The heart of the warrior: origins and religious background of the Samurai System in Feudal Japan. Catharina Blomberg. pp. 101–103. ISBN 1-873410-13-1.

[2] Nishiyama, Matsunosuke; Groemer, Gerald (1997). Edo culture: daily life and diversions in urban Japan, 1600-1868. University of Hawaii Press. p. 124. ISBN 0-8248-1736-2.

[1]

[2]