Juan Serrano Oteiza
Juan Serrano Oteiza, ás veces tamén citado coma Juan Serrano y Oteyza; nado en Madrid o 6 de maio do 1837 e finado na mesma cidade no 26 de marzo do 1886, foi un xurista e escritor español, considerado como un dos primeiros intelectuais anarquistas de España.[1]
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 6 de maio de 1837 Madrid, España |
| Morte | 26 de marzo do 1886 (48 anos) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Ideoloxía política | Anarquismo |
| Actividade | |
| Ocupación | escritor , xornalista |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua castelá |
Traxectoria editar
Aprendeu do seu pai o oficio de abaniqueiro, mais dedicouse de cheo as actividades militantes e propagandísticas. Inda que hai dúbidas sobor da súa condición de notario, se recollen publicacións súas de carácter legal.[2]
Foi un dos primeiros propagadores das ideas de Proudhon na España e viña,[3] coma tantos outros dos precursores do anarquismo na península, das filas do republicanismo federal. Na súa mocidade formou parte da sociedade La Velada, que foi moi perseguida polos distintos gobernos de Isabel II, e lle obrigaron ao desterro temporal en Valencia e Barcelona, e cando esta se fundiu coa organización Fomento de las Artes formou parte da súa directiva, chegando a ser secretario primeiro. Nesta sociedade coñeceu a Anselmo Lorenzo e foi uns dos máis influentes membros dela, cunha grande difusión das súas ideas entre os demais socios, sobor de todo no que chegaría a ser seu xenro Ricardo Mella.[4]
No 1869 formou parte da sección madrileña da AIT, exercendo como representante dela en distintos congresos feitos entre os anos 1882 e 1885, salientando o seu relatorio no de 1882 na defensa do colectivismo e da presenza pública da Federación contra as teses dos que apoiaban a insurrección.
Dentro da súa labor de propaganda, creou diversos periódicos. No 1872 fundou xunto a Tomás Gónzalez Morago El Condenado e mais logo La Revista Social, considerada a portavoz do FTRE, da que foi director entre 1881 e 1884.[5]
Escribiu moi abundantemente, non soio sobor temas sociais, senón tamén sobor temas xurídicos. Abordou tamén a literatura, o teatro por riba do demais, inda que salientou cunha obra utópica Pensativo, que acadou unha grande difusión e resultou premiado no Primer Certamén Socialista de 1885 en Reus.[6][7]
Obras editar
Periodismo editar
- El Condenado
- La Revista Social
- La Fraternidad
- El Orden
- La Silber
- La Voz de la Juventud
Xurídico editar
- Gaceta de Registradores y Notarios
- Anuario del Legislador Español
- Revista general de legislación y jurisprudencia
- Manual arancelario (1878)
- Diccionario de la jurisprudencia administrativa, hipotecaria y notarial (1880)
Literatura editar
- Cuadros sociales
- Cupido sin alas
- Dos mujeres
- Historia de unas mujeres
- Miserias de la riqueza
- Odios políticos
- El poeta y el mundo
- La Quinta
- Quien bien te quiere
- El problema constituyente (1873)
- El pecado de Caín (1878)
- Almanaque para 1883. Biblioteca del proletariado (1882)
- Moral del progreso o la religión natural (1884)
- Pensativo (1885)[8]
Notas editar
- ↑ Artigo en Portaloaca
- ↑ "Manual arancelario, por Juan Serrano Oteiza". Arquivado dende o orixinal o 25 de agosto de 2016. Consultado o 09 de marzo de 2012.
- ↑ (Nettlau: 149)
- ↑ (Fernández Álvarez: 70-71)
- ↑ Artigo de José Javier González de la Paz na web da C.G.T.
- ↑ ZUGASTI, Paco La clase obrera hace historia, páx. 84 Arquivado 03 de marzo de 2016 en Wayback Machine. ISBN 978-84-96611-45-0
- ↑ MORALES MUÑOZ, Manuel Pensativo de Serrano Oteiza, ejemplo de literatura anarquista. En Nueva Revista de Filología Hispánica
- ↑ Efemérides en la web do Ateneu Llibertari Estel Negre Arquivado 05 de maio de 2014 en Wayback Machine. (en catalán).
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Nettlau, Max (1977). La anarquía a través de los tiempos Barcelona: ed. Antalbe ISBN 84-365-1445-9
- Fernández Álvarez, Anton (1990) Ricardo Mella o el anarquismo humanista Barcelona: edi. Arthropos. ISBN 84-7658-232-3