João de Freitas Branco

João Freitas Branco ComSE nado en Lisboa o 10 de xaneiro de 1922 e finado en Oeiras, Caxias, o 17 de novembro de 1989 foi un musicólogo e matemático portugués.

João de Freitas Branco

Biografía
Nacemento	10 de xaneiro de 1922 Lisboa, Portugal
Morte	17 de novembro de 1989 (67 anos) Lisboa, Portugal
Secretário de Estado da Cultura (pt)
8 de agosto de 1975 – 19 de setembro de 1975 Gabinete ministerial: V Governo Provisório de Portugal (pt)
Datos persoais
País de nacionalidade	Portugal
Actividade
Ocupación	escritor , compositor , matemático
Xénero artístico	Música clásica
Profesores	José Viana da Mota (pt)
Lingua	Lingua portuguesa
Instrumento	Piano
Premios  Comendador da Ordem Militar de Sant'Iago da Espada (pt)

Biografía

Primeiros anos

Fillo único de Luís de Freitas Branco, compositor portugués, e de Maria Clara Dambert Filgueiras, de ascendencia franco-belga, sobriña do director Luís Filgueiras. Dende neno dedicouse ao estudo da música, comezando a axudar ao seu pai, en 1938, como crítico musical do xornal O Século.

Formación

Asistiu e completou o curso no Conservatorio Nacional de Lisboa, durante o cal tivo a oportunidade de participar en varios recitais. En 1944, comezou a traballar como asistente en programas musicais no Servizo Nacional de Radiodifusión. Concluído ese mesmo ano o Grao en Ciencias Matemáticas, participou no grupo de investigación matemática dirixido por Rui Luís Gomes.

Traxectoria profesional e vital

En 1948 formou parte do grupo que fundou a Juventude Musical Portuguesa. En 1956, crea o programa de radio "O Gosto pela Música" na Emissora Nacional, que durou 29 anos sen interrupcións. Dos seus gustos persoais, feitos públicos, podemos facer referencia ao fútbol e á paixón polo medio rural que o levou a trasladarse, en 1957, a Caxias.

Publicou varias obras na área musical, traduciu outras. Prologou algúns libros e escribiu numerosos artigos. Acompañou a Stravinski mentres estivo en Lisboa e puido manter longas conversas con el. Coñeceu persoalmente a outras figuras destacadas da creación musical do século XX. En 1967 dirixiu un curso de Historia da Música na Exposición Mundial (Canadá) e na Fundación Gulbenkian. Foi director do Teatro São Carlos de 1970 a 1974. O 10 de xullo de 1970 foi nomeado Comandante da Orde de Sant'Iago da Espada . Recibiu o título de Doutor Honoris Causa en Filosofía pola Universidade Humboldt de Berlín.

A pesar de ter ocupado cargos directivos en organizacións culturais do Estado Novo, sorprendentemente, despois do 25 de abril de 1974, revelou ser un fervoroso comunista. Amigo de Vasco Gonçalves, entre 1974 e 1975 foi director xeral de Asuntos Culturais e secretario de Estado de Cultura e Educación Permanente. En 1985 volveu ao Teatro Nacional de São Carlos como Director-Director Artístico e de Produción, e en 1987 recibiu a Medalla ao Mérito da Secretaría de Estado de Cultura. Segundo Jorge Calado, do Instituto Superior Técnico, "João de Freitas Branco foi sen dúbida o gran pedagogo musical dos portugueses".

Obra

Libros publicados e outros textos da súa autoría

• 2005 Camões e a música, segunda edición con prefacio de João Maria de Freitas Branco
• 1999 Chopin um improviso em forma de diálogo.
• 1995 História da Música Portuguesa, con org. fixação de texto pref. e notas de João Maria de Freitas Branco.
• 1982 Camões e a música.
• 1979 A música na obra de Camões.
• 1972 Viana da Mota uma contribuição para o estudo da sua personalidade e da sua obra, pref. António Sérgio.
• 1960 Alguns aspectos da música portuguesa contemporânea.
• 1959 História da música portuguesa.

Traducións de obras estranxeiras

• 1972 Concertos para jovens, de Leonard Bernstein, trad. pref., notas João de Freitas Branco.
• 1949 Sinfonia , de Ralph Hill, trad. João de Freitas Branco .
• 1965 Panorama da Arte Musical Contemporânea " de Claude Samuel, trad. pref. e um capítulo sobre música portuguesa contemporânea