Jean-Honoré Fragonard
Jean Honoré Fragonard, nado en Grasse o 5 de abril de 1732 e finado en París o 22 de agosto de 1806, foi un pintor francés, un dos discípulos mais notábeis de François Boucher. Logo dun período de estudos na Italia volta ao seu país natal, iniciando un período de grande actividade. As súas obras mais coñecidas son "O Bico Furtivo" e "A randeeira".
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 5 de abril de 1732 Grasse, Francia |
| Morte | 22 de agosto de 1806 (74 anos) París, Francia |
| Lugar de sepultura | Saint-Roch (en)  |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Francia Reino de Francia |
| Educación | École royale des élèves protégés (en) Academia Francesa en Roma Escola Nacional Superior de Belas Artes |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Pintura |
| Lugar de traballo | Viena Frankfurt Strasburg Nápoles Roma Dresden Grasse París Praga Tívoli |
| Ocupación | pintor , ilustrador , debuxante , gravador , debuxante arquitectónico |
| Xénero artístico | Retrato e Arte de paisaxes |
| Movemento | Rococó |
| Profesores | Jean-Baptiste-Siméon Chardin (pt) e François Boucher |
| Alumnos | Jean-Baptiste-Pierre Lebrun (pt) |
| Lingua | Lingua francesa |
| Obra | |
Obras destacables
| |
| Familia | |
| Cónxuxe | Marie-Anne Fragonard (pt) |
| Fillos | Alexandre-Évariste Fragonard (pt) |
| Parentes | Honoré Fragonard (pt) (curmán entregue) |
Premios
| |
    | |
Traxectoria editar
Debuxante e retratista nacido en Grasse, considerado un dos derradeiros expoñentes do período rococó, caracterizado por unha arte alegre e sensual, e un dos máis antigos precursores do impresionismo. Estudou pintura en París e mudouse a Roma (1756), onde se impresionou coa obra de Giovanni Battista Tiepolo. Protexido do abade e amante das artes Richard de Saint-Non, viaxaran pola Italia pesquisando as obras dos grandes mestres ata que ambos fixaran a súa residencia en París (1761). A súa consagración veu coa presentación no Salón de París (1765) co enorme lenzo de tema tráxico, O sumo sacerdote Coreso sacrificándose para salvar a Calirroé, que foi adquirido polo rei Lois XV. Entrou na Academia Real (1765) e casou (1769) con Marie-Anne Gérard, e novamente viaxou a Italia, onde pintou unha serie de debuxos de vistas e paisaxes. Retornando a París (1773), reduciu a súa pintura de paisaxes con pequenas figuras, pasando a dedicarse a reprodución de escenas domésticas e sentimentais. Na última fase da súa vida, pobre e case esquecido, pintou escenas de amor e da natureza e morreu en París.
Véxase tamén editar
| Commons ten máis contidos multimedia sobre: Jean-Honoré Fragonard |