Illa del Giglio

Illa del Giglio
	Isola del Giglio (it)
Localización
	42°21′18″N 10°54′18″L / 42.355, 10.905Coordenadas: 42°21′18″N 10°54′18″L / 42.355, 10.905
Estado	Italia
Rexión	Toscana
Provincias	Provincia de Grosseto
Capital	Giglio Castello (en)
Poboación
Poboación	1.330 (2023) (55,39 hab./km²)
Xeografía
Superficie	24,01 km²
Bañado por	Mar Tirreno
Altitude	405 m
Comparte fronteira con	sen valor
Santo padrón	Mamilian of Palermo (en)
Organización política
• Mayor of Isola del Giglio (en)	Sergio Ortelli (en)
Membro de	Aldeias mais bonitas de Itália (pt)
Identificador descritivo
Código postal	58013, 58012 e 58010
Fuso horario	UTC+01:00, horario estándar; UTC+02:00, horario de verán
Prefixo telefónico	0564
Identificador ISTAT	053012
Código catastral italiano	E348
Outro
Irmandado con	San Quirico d'Orcia (pt)
Páxina web	comune.isoladelgiglio.gr.it

Giglio (italiano: Isola del Giglio; pronuncia: [ˈiːzola del ˈdʒiʎʎo]) é unha illa e un concello italiano situada no Mar Tirreno, na costa da Toscana, parte da provincia de Grosseto.

Xeografía editar

A illa está separada 16 km do promontorio Argentario, principalmente montañosa, está case totalmente constituída por granito que culmina co Poggio della Pagana (496 m). O 90% da súa superficie está cuberta por vexetación mediterránea alternando con grandes bosques de piñeiros e viñedos, que permiten a produción do famoso "viño de Ansonaco". A costa ten 27 km de longo, composta de rochas, de suaves cantís e varias baías suxestivas: Arenella, Cannelle, Caldane e Campese, a máis grande co seu pequeno pobo homónimo.

Unha praia na Illa de Giglio, co fin de Monte Argentario, na costa da Toscana.

O municipio está composto polas illas de Giglio e Giannutri. Tres principais asentamentos atópanse na illa principal:

Porto de Giglio, situado no lado costeiro do leste e sede do o porto. Divídese nos barrios de Chiesa, Moletto e Saraceno.
Castelo de Giglio, situado sobre un outeiro entre as outras dúas localidades e caracterizado polos maxestosos muros dunha fortaleza. Divídese nos barrios de Casamatta, Centro, Cisterna e Rocca.^[1]
Giglio Campese, atópase no lado noroeste da costa e é un moderno complexo mariño.

Historia editar

A illa naceu probablemente hai de 4,5 a 5 millóns de anos, e foi habitada desde a Idade de Ferro. Máis tarde foi probablemente unha fortaleza militar etrusca. No cadro da dominación da Antiga Roma era unha importante base no mar Tirreno, citada, por exemplo, por Xulio César no seu De Bello Gallico e polo poeta Rutilius Claudius Namatianus.

No ano 805 foi doada por Carlomagno á abadía de Tre Fontane en Roma, e máis tarde foi unha posesión das familias Aldobrandeschi, Pannocchieschi, Caetani, Orsini e o comune de Perugia. En 1241 a frota siciliana do emperador Frederico II destruíu a frota xenovesa. Desde 1264 foi dominio de Pisa, da que pasou aos Medici. Sufriu varios ataques sarracenos, que só terminaron en 1799.

Xunto á súa historia, a illa foi sempre recoñecida polos seus recursos minerais: moitas columnas e edificios en Roma, foron construídos co granito do Giglio.

Transporte editar

A Illa del Giglio está conectada á Toscana por transbordadores desde Porto Santo Stefano.

Embarrancamento do Costa Concordia editar

En 2012, a illa recibiu unha prolongada atención dos medios internacionais, despois de que o 13 de xaneiro de 2012 encallara o cruceiro Costa Concordia, xusto á beira da costa da illa. A maioría dos máis de 4.200 pasaxeiros e tripulantes foron rescatados e levados á illa, así como ao continente. Polo menos 30 persoas morreron e 64 resultaron feridas, con 2 desaparecidos (datos do 20 de decembro de 2012).^[2] A xente da illa apresurouse a axudar, proporcionando bebidas quentes e mantas, e moitos abriron os seus fogares ás vítimas. A chegada de 2.000 traballadores de rescate vigorizou a vida na illa, e moitos dos traballadores confraternizaron cos insulares. Algunhas raparigas locais deixaron a illa cos seus novos mozos.^[3]

O traballo de rescatee do buque iniciouse en 2013 e terminouse cara a finais de xullo de 2014. Achegáronse dispositivos de flotación á dereita do buque para logo elevalo. Foi remolcado posteriormente ao seu destino final o porto de Xénova para ser desguazado.^[4]^[5]