Ignacio Bosque
Ignacio Bosque Muñoz, nado en Isso, Hellín, Albacete o 6 de agosto de 1951, é un lingüista español. É catedrático de Filoloxía Hispánica da Universidade Complutense de Madrid. É membro electo da Real Academia Española desde o 4 de maio de 1995. Tomou posesión da súa cadeira o 1 de xuño de 1997.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (es) José Ignacio Bosque Muñoz  6 de agosto de 1951 (72 anos)Isso, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Universidade Complutense de Madrid Universidade Autónoma de Madrid |
| Actividade | |
| Ocupación | lingüista |
| Empregador | Universidade Complutense de Madrid |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua castelá |
| Obra | |
| Doutorando | Yuko Morimoto (en)  |
Premios | |
 | |
Traxectoria editar
Estudou nos maristas de Alacant. Xa na Universidade Autónoma de Madrid, foi discípulo de Fernando Lázaro Carreter, quen lle aproximou á gramática xenerativa e máis tarde propoñeríalle como académico. Estudou tamén en Berkeley durante os anos 1974-1975, onde ampliou os seus estudos sobre semántica e pragmática.
Autor de numerosos artigos e libros sobre gramática española, é un profundo coñecedor tanto da gramática xenerativa como da tradicional. prestou unha atención espacial á relación entre o léxico e a sintaxe. É responsable da colección «Gramática Española» da editorial Taurus. O lingüista mexicano José G. Moreno de Alba dixo del que «é o mellor gramático da lingua española».
En 1999 publicou xunto con Violeta Demonte a Gramática descriptiva de la lengua española, obra en 3 volumes. É a obra de consulta máis detallada publicada ata a data sobre a sintaxe e a morfoloxía do idioma español.
Ignacio Bosque foi o coordinador da Nueva gramática de la lengua española publicada en 2009. É a primeira gramática académica desde 1931 e ofrece o resultado de once anos de traballo das vinte e dúas Academias da Lingua Española.
D. Ignacio Bosque é Catedrático de Filoloxía Española na Universidade Complutense de Madrid desde 1982, Académico de Número da Real Academia Española desde 1997 e Poñente da súa Comisión de Gramática.
É autor de numerosos libros e artigos sobre diferentes aspectos da gramática española (en particular, sobre o tempo, o modo e o aspecto verbal, a negación, a subordinación, a determinación, a interrogación, a coordinación e a anáfora) e compilador dalgúns volumes sobre esas mesmas cuestións (Indicativo y subjuntivo, 1990[1]; Tiempo y aspecto en español[2], 1990; El sustantivo sin determinación[3], 1996). Editou así mesmo parte dos materiais gramaticais de Salvador Fernández Ramírez sobre La derivación nominal (1986) e El verbo y la oración (1986). É tamén autor de Sobre la negación (1980), Problemas de morfosintaxis (1980), Diccionario inverso de la lengua española (1987, en colaboración con M. Pérez Fernández), Las categorías gramaticales (1989) e Repaso de sintaxis tradicional (1994). Recentemente dirixiu, xunto coa profesora V. Demonte, a Gramática descriptiva de la lengua española (Espasa Calpe, 1999), que foi considerada a obra gramatical máis completa no seu xénero.