Horacio
Horacio (Quintus Horatius Flaccus en latín) naceu en Venosa o 8 de decembro do 65 a. C. e morreu en Tívoli o 27 de novembro do 8 a. C. Cóntase entre os máis ilustres poetas de todos os tempos. A súa obra ten un dobre nivel de escritura, obxecto de malentendidos e de contrasentidos fáciles, como o testemuña por exemplo a famosa divisa carpe diem, ou a non menos célebre fórmula aurea mediocritas, tiradas respectivamente das Odas, I, 11 e II, 10.
  | |
| Nome orixinal | (la) Q. Horatius Flaccus |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 8 de decembro de 65 a. C. Venosa (pt)  |
| Morte | 27 de novembro de 8 a. C. (56 anos) Roma |
| Lugar de sepultura | Roma |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Roma Antiga |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Roma |
| Ocupación | poeta , escritor , filósofo |
| Período de tempo | República Romana serodia |
| Profesores | Cratipo de Pérgamo (pt) e Aristo de Ascalão (pt) |
| Lingua | Lingua latina |
| Obra | |
Obras destacables
| |
| Familia | |
| Pais | valor descoñecido e valor descoñecido |
| Cronoloxía | |
| 43 a. C. | proscrición
|
     | |
Traxectoria editar
Nado en Venosa no 65 a. C., nos confíns entre a Apulia e a Lucania, fillo dun liberto que se trasladou a Roma para traballar como exactor nas poxas públicas, tarefa pouco estimada mais rendíbel. O poeta era por tanto de humilde orixe, mais gozaba de boa posición económica.
Seguiu cursos regulares de estudos en Roma e despois en Atenas, onde estudaría filosofía. Cando estalou a guerra civil Horacio enrolouse no exército de Bruto, combatendo como tribuno militar na batalla de Filipos (42 a. C.).
No 41 a. C. volveu a Italia grazas a unha amnistía e, coñecida a noticia da confiscación dos bens paternos, gañou o sustento como secretario dun cuestor. En 38 a. C. foi presentado a Mecenas por Virxilio e Varo. Nove meses despois Mecenas admitiuno no seu círculo. Daquela Horacio dedicouse enteiramente á literatura. Nin casou nin tivo fillos.
Mecenas dooulle unha vila en Sabinia, que foi moi pracenteira para o poeta, que non gustaba da vida cidadá. Coa súa poesía fixo intensa propaganda a favor do Emperador Augusto. Temos un exemplo claro nas Odas e no Carmen saeculare.
Faleceu en novembro do 8 a. C.; foi sepultado no outeiro do Esquilino, ó pé do seu amigo Mecenas, morto tan só dous meses antes.
Obras editar
- Sátiras (Saturae ou Sermóns, como as definira o autor), en dous libros que comprenden 18 sátiras, escritas entre o ano 41 a. C. e o 30 a. C.: o I libro (10 sátiras) foi dedicado a Mecenas e publicado entre o 35 a. C. e o 33 a. C., mentres o II libro (8 sátiras) foi publicado no 30 a. C. xunto cos Épodos.
- Épodos (Epodon libri), 17 composicións, publicadas no 30 a. C.
- Odas (Carmina), en tres libros con 88 composicións, publicadas no 23 a. C. Un cuarto libro con outras 15 composicións publicouse en torno ao 13 a. C.
- Carmen saeculare ou "Canto das Idades", do 17 a.C., escrito por encargo de Augusto e destinado á cerimonia de clausura dos ludi saeculares.
- Epístolas (Epistulae), en dous libros. O I libro comprende 20 cartas compostas a partir do 23 e publicadas no 20 a. C., con dedicación a Mecenas, mentres o II libro, con tres cartas, escrito entre 19 e 13 a. C., comprende a Epístola aos Pisóns, o Ars Poetica (Arte Poética) en 476 hexámetros, que foi elevada a canon polas súas composicións poéticas en épocas posteriores.