Hildeprando de Spoleto
Hildeprando foi duque de Spoleto desde 774 ata 789.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | século VIII  |
| Morte | 789 |
| Actividade | |
| Ocupación | aristócrata |
| Outro | |
| Título | Duke of Spoleto (en)  (774–789) |
| Cónxuxe | Segarde von Alemannien (en) |
| Fillos | Adelindis von Buchau (en) |
 | |
Traxectoria editar
Cando Teodicio de Spoleto morreu loitando no Cerco de Pavia en 774, os longobardos do ducado de Spoleto elixiron a Hildeprando como duque e sometéronse rapidamente aos francos. Hildeprando foi a Roma tras o exército franco e rendeu homenaxe ao papa Hadrián I. Con todo, a disputa entre Carlomagno e Hadrián sobre quen debía ter a soberanía sobre Spoleto foi resolta en favor dos francos nos seguintes anos. En xaneiro de 776, Hildeprandus gloriosus et summus dux ducatus Spoletani fixo unha doazón á Abadía de Farfa datada segundo o ano do reinado de Carlomagno. Este formulismo continuou en 777 de xeito que coa súa linguaxe excluía de feito a soberanía papal sobre o territorio.[1]
En 775, Hadrián alegou que Hildeprando se unira á conspiración de Hrodgaud de Friúl e Arechis II de Benevento, pero non hai evidencia de que Hildeprando estivese involucrado. Hildeprando quedou como un firme rival do papado desde aquela.
En 779, Hildeprando viaxou a Virciniacum, probabelmente preto de Compiègne, para profesar fidelidade a Carlomagno. Levou canda el regalos e marchou coa promesa de que o rei había protexer os seus intereses dos do papa.
En 788, Hildeprando uniuse ás tropas francas e longobardas na resistencia á invasión bizantina. Morreu ao ano seguinte e, por designación real, sucedeuno un franco chamado Winixiso.
Notas editar
- ↑ Hodgkin, 31.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Italy and her Invaders, de Hodgkin, Thomas. Clarendon Press: 1895.