Harry Stephen Keeler
Harry Stephen Keeler, nado o 3 de novembro de 1890 e finado o 22 de xaneiro de 1967, foi un escritor norteamericano.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 3 de novembro de 1890  Chicago, Estados Unidos de América |
| Morte | 22 de xaneiro de 1967 (76 anos) Chicago, Estados Unidos de América |
| Lugar de sepultura | Rosehill Cemetery (en)  41°59′01″N 87°41′05″O / 41.983733, -87.684661 |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Estados Unidos de América |
| Educación | Instituto de Tecnologia de Illinois (pt) |
| Actividade | |
| Ocupación | novelista |
| Obra | |
Obras destacables
| |
| Arquivos en | |
 | |
Traxectoria editar
Infancia e mocidade editar
Naceu en Chicago, cidade que o influíu grandemente, de feito a maioría das súas obras sitúanse nesa cidade. Quedou orfo de pai aos cinco anos, e a súa nai para subsistir converteu a súa casa nunha pensión. Aos dezaseis anos comeza a escribir relatos que publicou en pequenas revistas locais. Aos vinte anos Keeler pasou un ano nunha institución mental. Aos 22 anos, diante a imposibilidade de vivir dos seus escritos, comeza a traballar nunha fundición de aceiro, traballando durante o día e escribindo pola noite. En 1919 casou con Hazel Goodwin.
Carreira literaria editar
En 1924 publica a súa primeira novela, The Voice of the Seven Sparrows no Reino Unido, e dende 1927 publica xa nos Estados Unidos, e na década de 1930 obtén algunha popularidade, en 1934 da súa novela Sing Sing Nights realízanse dous filmes de serie B, un deles protagonizado por Béla Lugosi. Paulatinamente o seu estilo vaise facendo máis barroco, substituíndo a acción por diálogos lentos e disputas entre personaxes, o que leva a que en 1942 a súa editorial, Dutton, deixe de publicarlle as súas obras. En 1953 a editorial británica Ward Lock publicou a súa última novela para o público anglosaxón. Keeler seguiu escribindo, pero as súas obras só se seguiron editando en España e Portugal. En 1960 á morte da súa muller deixou de escribir durante un tempo.
Estilo editar
Keeler estruturaba as súas novelas como se fosen caixas chinesas, antes de escribir cada relato, debuxaba unha árbore coas diferentes tramas que ía desenvolver en cada relato para encaixalas nun argumento xeral. A acción moitas veces semella disparatada e nas últimas obras difícil de seguir.
Actualmente asístese a unha revalorización das súas obras, considerándoo o Ed Wood da novela de misterio.