Gran Premio de Italia de 1987

O Gran Premio de Italia de 1987 foi unha carreira de Fórmula 1 celebrada no circuíto de Monza o 6 de setembro de 1987. A carreira, que se disputou sobre 50 voltas, foi a décimo primeira proba da tempada de 1987. A carreira foi o 57º Gran Premio de Italia e o 52º, que se celebrou en Monza.

Gran Premio de Italia de 1987

Detalles da carreira
Carreira 11 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1987.
Trazado do circuíto de Monza
Data	6 de setembro 1987
Nome oficial	LVII Gran Premio d'Italia
Localización	Autodromo Nazionale Monza, Monza, Italia
Percorrido	Percorrido permanente de carreira 5´800 km
Distancia	5 voltas, 290 km
Clima	Seco
Pole position
Piloto	Nelson Piquet	Williams-Honda
Tempo	1:23.460
Volta rápida
Piloto	Ayrton Senna	Lotus-Honda
Tempo	1:26.796 na volta 49
Podio
Primeiro	Nelson Piquet	Williams-Honda
Segundo	Ayrton Senna	Lotus-Honda
Terceiro	Nigel Mansell	Williams-Honda

Resumo

A carreira foi gañada polo piloto brasileiro Nelson Piquet pilotando un Williams FW11B. Esta foi a terceira e última vitoria de Piquet no ano mentres corría cara ao seu terceiro campionato do mundo. Tamén foi a sexta vitoria consecutiva para o equipo Williams, unha racha de vitorias que comezara no Gran Premio de Francia a principios de xullo. Piquet, competiu por primeira vez cun sistema de suspensión activa no seu FW11B, gañou a carreira por 1,8 segundos, logo de arrebatarlle o liderado a Ayrton Senna no Lotus 99T a oito voltas do final.

A primeira fila da grella foi para Williams: Piquet logrou a pole diante do seu compañeiro Mansell e Gerhard Berger, Ayrton Senna (Lotus) tivo que conformarse co cuarto lugar por diante de Boutsen, Prost, Alboreto e Fabi. Ao principio, Mansell saíu ben, pero pouco despois non puido cambiar de marcha, deixando o liderado a Piquet. Máis atrás, Senna caeu á sexta posición na primeira curva, detrás de Berger, Boutsen e Prost. Na segunda volta Berger e Mansell comezaron un duelo que terminou nun lixeiro contacto, Boutsen colocouse segundo e o inglés cuarto. A orde mantívose sen cambios ata a volta 17, cando Mansell pasou ao piloto de Ferrari e logo a Boutsen, recuperando a segunda posición.

Os cambios de pneumáticos a metade de carreira cambiaron as posicións, Senna non os cambiou e quedou na cabeza. Isto deixou presaxiar unha carreira como Mónaco ou Detroit, co dominio do brasileiro, debido a que todos os coches na carreira optaran por unha estratexia cunha parada en boxes. Os dous Williams eran segundo e terceiro, respectivamente, con Nelson Piquet e Nigel Mansell, por diante de Gerhard Berger e Thierry Boutsen. Senna dominou ata a volta número 43 cando saíuse da pista na curva Parabólica. Cando logrou recuperar a pista, Piquet estaba en primeira posición. Senna tratou de recuperar a posición, pero pronto sufriu unha caída no rendemento dos pneumáticos, e, finalmente, o seu compatriota de Williams gañaba facilmente por 1´8 segundos. O chanzo máis baixo do podio foi ocupado por Nigel Mansell, que chegou por diante do piloto de Ferrari Gerhard Berger, Thierry Boutsen e Stefan Johansson.

O Tyrrell DG016 do piloto francés Philippe Streiff foi o primeiro coche de aspiración natural para o trofeo Jim Clark terminou 12º, tres voltas detrás de Piquet.

A vitoria fortaleceu a Piquet no liderado do campionato 14 puntos sobre Senna e 20 sobre Mansell.

Durante a cualificación, o Williams-Honda de Piquet rexistrou a velocidade máis alta da tempada, cando logrou 352,135 km/h, uns 8 km/h máis rápido que Mansell no auto de suspensión convencional. Esta foi a velocidade máis rápida xamais acadada por un coche turbo alimentado de Fórmula Un lograda na primeira era do turbo (1977-1988) neste deporte.

Debido á participación de AGS e Coloni, por primeira vez na tempada 1987, dous pilotos non se cualificaron para a carreira, neste caso foron Nicola Larini no Coloni e Pascal Fabre no AGS.

Clasificación

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	6	Nelson Piquet	Williams-Honda	50	1:14:47.707	1	9
2	12	Ayrton Senna	Lotus-Honda	50	+ 1.806	4	6
3	5	Nigel Mansell	Williams-Honda	50	+ 49.036	2	4
4	28	Gerhard Berger	Ferrari	50	+ 57.979	3	3
5	20	Thierry Boutsen	Benetton-Ford	50	+ 1:21.319	6	2
6	2	Stefan Johansson	McLaren-TAG	50	+ 1:28.787	11	1
7	19	Teo Fabi	Benetton-Ford	49	+ 1 volta	7
8	26	Piercarlo Ghinzani	Ligier-Megatron	48	+ 2 voltas	19
9	10	Christian Danner	Zakspeed	48	+ 2 voltas	16
10	25	René Arnoux	Ligier-Megatron	48	+ 2 voltas	15
11	11	Satoru Nakajima	Lotus-Honda	47	+ 3 voltas	14
12 (1)	4	Philippe Streiff	Tyrrell-Ford	47	+ 3 voltas	24
13 (2)	16	Ivan Capelli	March-Ford	47	+ 3 voltas	25
14 (3)	3	Jonathan Palmer	Tyrrell-Ford	47	+ 3 voltas	22
15	1	Alain Prost	McLaren-TAG	46	+ 4 voltas	5
16	24	Alessandro Nannini	Minardi-Motori Moderni	45	+ 5 voltas	18
Ret	9	Martin Brundle	Zakspeed	43	Caixa de cambios	17
Ret	30	Philippe Alliot	Lola-Ford	37	Trompo	23
Ret	23	Adrián Campos	Minardi-Motori Moderni	34	Motor	20
Ret	18	Eddie Cheever	Arrows-Megatron	27	Palier	13
Ret	22	Franco Forini	Osella-Alfa Romeo	27	Turbo	26
Ret	21	Alex Caffi	Osella-Alfa Romeo	16	Suspensión	21
Ret	27	Michele Alboreto	Ferrari	13	Turbo	8
Ret	17	Derek Warwick	Arrows-Megatron	9	Eléctrico	12
Ret	8	Andrea de Cesaris	Brabham-BMW	7	Suspensión	10
Ret	7	Riccardo Patrese	Brabham-BMW	5	Motor	9
NSC	32	Nicola Larini	Coloni-Ford
NSC	14	Pascal Fabre	AGS-Ford
Fonte:

Notas

• Os números entre parénteses refírense ás posicións dos participantes con motores normalmente aspirados que competían polo Jim Clark Trophy.

Posicións logo da carreira

Clasificación no campionato de piloto

Pos	Piloto	Puntos
1	Nelson Piquet	63
2	Ayrton Senna	49
3	Nigel Mansell	43
4	Alain Prost	31
5	Stefan Johansson	20

Clasificación do campionato de construtores

Pos	Construtor	Puntos
1	Williams-Honda	106
2	Lotus-Honda	55
3	McLaren-TAG	51
4	Ferrari	20
5	Benetton-Ford	17

Clasificación Trofeo Jim Clark

Pos	Piloto	Puntos
1	Jonathan Palmer	65
2	Philippe Streiff	54
3	Pascal Fabre	35
4	Philippe Alliot	25
5	Ivan Capelli	25

Clasificación Trofeo Colin Chapman

Pos	Construtor	Puntos
1	Tyrrell-Ford	119
2	AGS-Ford	35
3	Lola-Ford	25
4	March-Ford	25

• Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.

Referencias

Carreira anterior: Gran Premio de Austria de 1987	Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1987	Carreira seguinte: Gran Premio de Portugal de 1987
Carreira anterior: Gran Premio de Italia de 1986	Gran Premio de Italia	Carreira seguinte: Gran Premio de Italia de 1988

Véxase tamén