Gran Premio de Australia de 1998
O Gran Premio de Australia de 1998 foi unha carreira de motor de Fórmula Un celebrada o 8 de marzo de 1998 en Melbourne. Foi a primeira carreira do Campionato Mundial de Fórmula Un de 1998 e a 63ª carreira na historia combinada do Gran Premio de Australia que data do 100 Miles Road Race de 1928. A carreira disputada en 58 voltas ao circuíto de 5´3 quilómetros foi a sexta vez que se celebrarou no Albert Park, usado por primeira vez en 1953 e a terceira desde que o novo circuíto acolleu a carreira en 1996.
| Detalles da carreira | ||
|---|---|---|
| Carreira 1 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1998. | ||
 Trazado do circuíto de Adelaide. | ||
| Data | 8 de marzo 1998 | |
| Nome oficial | LXIII Qantas Australian Grand Prix | |
| Localización | Circuíto de Melbourne Melbourne, Australia | |
| Percorrido | Circuíto urbano 5´303 km | |
| Distancia | 58 voltas, 307´574 km | |
| Clima | despexado con temperaturas máximas que alcanzaron os 24 graos no inicio, aumentando ata os 30 graos ao final da carreira. | |
| Pole position | ||
| Piloto |  Mika Häkkinen
|
McLaren-Mercedes |
| Tempo | 1:30.010 | |
| Volta rápida | ||
| Piloto | Mika Häkkinen
|
McLaren-Mercedes |
| Tempo | 1:31.649 na volta 39 | |
| Podio | ||
| Primeiro | Mika Häkkinen
|
McLaren-Mercedes |
| Segundo |  David Coulthard
|
McLaren-Mercedes |
| Terceiro |  Heinz-Harald Frentzen
|
Williams-Mecachrome |
| A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |
A carreira gañouna Mika Häkkinen no McLaren - Mercedes por diante do seu compañeiro de equipo David Coulthard en circunstancias controvertidas. O pilto de Williams Heinz-Harald Frentzen terminou en terceiro lugar. A carreira tamén representou a primeira vitoria para o fabricante de pneumáticos xaponés Bridgestone na Fórmula Un e a primeira carreira desde o Gran Premio do Canadá de 1991 non gañada por Goodyear. Johnny Herbert anotou o seu único punto da tempada.
Resumo da carreira editar
Os McLarens de Mika Häkkinen e David Coulthard fixeron boas saídas desde a primeira fila da grella, pero o Ferrar de Michael Schumacher, que comezou a terceiro lugar, tamén tivo unha boa saída e intentou superar o segundo lugar de Coulthard. O piloto de Ferrari quedou co McLarens, pero retirouse na 6ª volta cando fallou o seu motor. Este entregou o terceiro lugar ao Williams de Jacques Villeneuve, que era perseguido polo Benetton de Giancarlo Fisichella.
Logo da primeira rolda de paradas en boxes, Villeneuve atopouse detrás do seu compañeiro de equipo Heinz-Harald Frentzen, Eddie Irvine e Fisichella de Ferrari. Fisichella puido pasar a Frentzen pola terceira posición, pero despois retirouse por unha falla mecánica, deixando a Frentzen para terminar xusto por diante do Ferrari de Eddie Irvine que xogara cunha estratexia de parada única. Villeneuve foi dobrado pouco despois polos McLaren, pero aínda así logrou terminar en quinto lugar.
Na volta 36, Häkkinen entrou aos pits de xeito inesperado, aparentemente logo dunha chamada pola radio. Pilotou directamente polo pitlane e volveu a carreira sen parar, pero perdeu o primeiro posto co seu compañeiro de equipo Coulthard. En 2007, o xefe de McLaren Ron Dennis afirmou que alguén accedeu ao sistema de radio do equipo:[1]
"Non manipulamos Grandes Premios nin os manipulamos, salvo que houbese algunha circunstancia excepcional, que ocorreu no Gran Premio de Australia de 1998, cando alguén accedeu á nosa radio e instruíu a Mika Häkkinen a entrar nos pits".
Unhas voltas antes do final da carreira, Coulthard deixou que Häkkinen o adiantase na recta principal. ambos tiñan un acordo previo á carreira polo que o piloto que lideraba na primeira curva gañaría a carreira, se estivese en condicións de facelo.[2] David Coulthard e o equipo de McLaren foron moi criticados. A situación en torno a Coulthard permitindo adiantar a Häkkinen acabaría por chegar ao Consello Mundial do Automobilimo. O veredicto foi que "calquera acto futuro prexudicial para os intereses da competición sería severamente castigado de acordo co artigo 151c do Código Internacional de Deportes". As "ordes de equipo" continuaron sendo polémicas na Fórmula Un e foron proscritas tras os acontecementos do Gran Premio de Austria de 2002, pero volveron a permitirse despois do Gran Premio de Alemaña de 2010. Frentzen logrou o terceiro posto para Williams.[3] A carreira foi a primeira vitoria para o fabricante de pneumáticos Bridgestone logo de entrar na Fórmula Un un ano antes.[4]
Tras a conclusión da carreira, o presidente da Grand Prix Corporation de Australia, Ron Walker, presentou unha queixa oficial ante a FIA de como as accións do equipo McLaren decidiron a carreira para Häkkinen.[5]
Clasificación editar
Cualificación editar
.svg){kind=small}
Carreira editar
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 8 | Mika Häkkinen
|
McLaren-Mercedes | 58 | 1:31:45.996 | 1 | 10 |
| 2 | 7 | David Coulthard
|
McLaren-Mercedes | 58 | +0.702 | 2 | 6 |
| 3 | 2 | Heinz-Harald Frentzen
|
Williams-Mecachrome | 57 | +1 Lap | 6 | 4 |
| 4 | 4 | Eddie Irvine
|
Ferrari | 57 | +1 volta | 8 | 3 |
| 5 | 1 |  Jacques Villeneuve
|
Williams-Mecachrome | 57 | +1 volta | 4 | 2 |
| 6 | 15 | Johnny Herbert
|
Sauber-Petronas | 57 | +1 Lap | 5 | 1 |
| 7 | 6 |  Alexander Wurz
|
Benetton-Playlife | 57 | +1 volta | 11 | |
| 8 | 9 | Damon Hill
|
Jordan-Mugen-Honda | 57 | +1 volta | 10 | |
| 9 | 11 |  Olivier Panis
|
Prost-Peugeot | 57 | +1 volta | 21 | |
| Ret | 5 |  Giancarlo Fisichella
|
Benetton-Playlife | 43 | Á rota | 7 | |
| Ret | 14 | Jean Alesi
|
Sauber-Petronas | 41 | Motor | 12 | |
| Ret | 12 | Jarno Trulli
|
Prost-Peugeot | 26 | Caixa de cambios | 11 | |
| Ret | 20 |  Ricardo Rosset
|
Tyrrell-Ford | 25 | Caixa de cambios | 19 | |
| Ret | 17 | Mika Salo
|
Arrows | 23 | Caixa de cambios | 16 | |
| Ret | 23 |  Esteban Tuero
|
Minardi-Ford | 22 | Motor | 17 | |
| Ret | 22 |  Shinji Nakano
|
Minardi-Ford | 8 | Palier | 22 | |
| Ret | 3 | Michael Schumacher
|
Ferrari | 5 | Motor | 3 | |
| Ret | 16 | Pedro Diniz
|
Arrows | 2 | Caixa de cambios | 20 | |
| Ret | 10 | Ralf Schumacher
|
Jordan-Mugen-Honda | 1 | Colisión | 9 | |
| Ret | 19 |  Jan Magnussen
|
Stewart-Ford | 1 | Colisión | 18 | |
| Ret | 21 | Toranosuke Takagi
|
Tyrrell-Ford | 1 | Trompo | 13 | |
| Ret | 18 | Rubens Barrichello
|
Stewart-Ford | 0 | Caixa de cambios | 14 | |
fonte:[6]
| |||||||
- O coche de Pedro Diniz incendiouse camiño da grellla.
Posicións logo da carreira editar
|
|
- Nota: Só se inclúen as cinco primeiras posicións en ambas as clasificacións.
| Carreira anterior: Gran Premio de Europa de 1997 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1998 |
Carreira seguinte: Gran Premio do Brasil de 1998 |
| Carreira anterior: Gran Premio de Australia de 1997 |
Gran Premio de Australia | Carreira seguinte: Gran Premio de Australia de 1999 |
Notas editar
- ↑ The Telegraph (29 de maio de 2007). "FIA inquiry into McLaren order". The Daily Telegraph (Londres). Consultado o 21 de abril de 2010.
- ↑ Associated Press. "Hakkinen wins Australian Grand Prix decided by pre-race agreement". Arquivado dende o orixinal o 04 de xuño de 2011. Consultado o 11 de xullo de 2018.
- ↑ "Hakkinen wins Grand Prix". Gadsden Times. 8 de marzo de 1998. p. D6.
- ↑ Tremayne, David (9 de marzo de 1998). "Coulthard's selfless act of honour". Londres: The Independent. Consultado o 23 de xuño de 2012.
- ↑ "Protest lodged over Hakkinen win". BBC News. 9 de marzo de 1998. Consultado o 23 de xuño de 2012.
- ↑ "1998 Australian Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 5 de decembro de 2014. Consultado o 24 de decembro de 2015.
Véxase tamén editar
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio de Australia de 1998 |