Gabriel de Borbón

Gabriel de Borbón e Saxonia, nado en Portici o 12 de maio de 1752 e finado en San Lorenzo de El Escorial o 23 de novembro de 1788, infante de España, fillo de Carlos III e irmán de Carlos IV de España e Fernando IV de Nápoles.

Gabriel de Borbón

Biografía
Nacemento	12 de maio de 1752 Portici
Morte	23 de novembro de 1788 (36 anos) Casita del Infante, España (en)
Causa da morte	Varíola
Lugar de sepultura	Panteón de Infantes
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Actividade
Ocupación	mecenas , tradutor
Profesores	Francisco Pérez Bayer
Lingua	Lingua castelá
Familia
Familia	Casa de Borbón-Anjou
Cónxuxe	Maria Ana Vitória Josefa de Bragança (1785–)
Fillos	Pedro Carlos, príncipe da Espanha (pt) , Carlos José de Borbón y Braganza
Pais	Carlos III de España   e María Amalia de Saxonia
Irmáns	María Ludovica de Borbón y Sajonia, Maria Josefa de Espanha (pt) , Infante Felipe, Duque de Calábria (pt) , Carlos IV de España, Antonio Pascual de Borbón, Fernando I das Dúas Sicilias e Francisco Xavier de Espanha (pt)
Premios  Cabaleiro da Orde do Vélaro de Ouro  Gran Cruz da Orde de Carlos lll
Notes

Traxectoria

Familia e infancia

O infante Gabriel era fillo de Carlos de Borbón, que por aquel entón era rei de Nápoles e Sicilia (baixo o nome de Carlos VII). Don Carlos era o presunto herdeiro do seu medio irmán, o rei Fernando VI de España, que non tiña fillos. A nai de don Gabriel era María Amalia de Saxonia, filla de Augusto III de Polonia.

O infante don Gabriel naceu en Portici en 1752, e foi bautizado cos nomes de Gabriel Antonio Francisco Javier Juan Nepomuceno José Serafín Pascual Salvador; desde a infancia foi o máis intelixente e traballador dos fillos do rei Carlos, que chegaría a ser un home de moita cultura, renomeado como excelente tradutor de Salustio e verdadeiro mecenas ilustrado. Tivo como profesor de música ao pai Antonio Soler, que compuxo varias dos seus sonatas de clavicémbalo expresamente para o seu avantaxado discípulo e os concertos para dous órganos para interpretalos a dúo con el na Basílica do Mosteiro do Escorial.

Adolescencia e traslado a España

En 1759 morría en Villaviciosa de Odón o rei de España, Fernando VI, tío de Gabriel, e Carlos ascendía o trono español como Carlos III. Gabriel, como a maior parte dos seus irmáns trasladouse á corte madrileña. Estes incluían ao Príncipe de Asturias, mentres que en Nápoles permanecían o infante don Felipe (que nacera cun severo caso de atraso mental, e foi consecuentemente apartado da sucesión) e o novo rei de Nápoles e Sicilia, Fernando, nacido un ano antes que don Gabriel.

En España don Gabriel chegou a ser Gran Prior da Orde Hospitalaria de San Juan en Castela e León. En 1771 encargou a Juan de Villanueva a construción da chamada Casiña do Infante, levantada ao sur do mosteiro escurialense.

Matrimonio e vida adulta

En 1785 casou coa infanta Mariana Vitoria de Portugal, primeiro por poderes en Lisboa o 12 de abril, e persoalmente o 23 de maio do mesmo ano, en Aranjuez. Doña Mariana Vitoria era filla do rei Pedro III de Portugal e da raíña María I de Portugal, e a irmá máis nova do rei Xoán VI.

A parella tivo tres fillos en total:

• Pedro Carlos (18 de xuño de 1786 - 4 de xullo de 1812).
• María Carlota (4-11 de novembro de 1787).
• Carlos José Antonio (28 de outubro - 9 de novembro de 1788).

Pouco despois de dar a luz ao seu último fillo, dona Mariana Vitoria caeu enferma de varíola, e finou o 2 de novembro dese mes; poucos días despois o seu fillo seguíaa á tumba, do mesmo xeito que o propio infante don Gabriel, que morreu o 23 dese mes en San Lorenzo de El Escorial. A súa morte foi un duro golpe para o seu pai, o rei, que falecería tamén pouco tempo despois. Están todos enterrados no Escorial. O seu fillo, Pedro Carlos de Borbón, foi criado pola súa avoa materna en Lisboa.

Véxase tamén

Bibliografía

• Juan Martínez Cuesta, El Infante Don Gabriel de Borbón y Sajonia, Real Maestranza de Ronda, Madrid, 1998.
• Antonio Pau, Los retratos del Infante Don Gabriel, Real Academia Matritense de Heráldica y Genealogía, Madrid, 2006.