Fernando Fernández de Córdova
político arxentino
Fernando Fernández de Córdova, nado en Buenos Aires en 1809 e finado en 1883, foi un militar e político español.
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 2 de setembro de 1809 Buenos Aires, Arxentina |
Morte | 30 de outubro de 1883 (74 anos) Madrid, España |
Overseas minister (en) | |
14 de agosto de 1872 – 30 de agosto de 1872 | |
Ministro da Guerra | |
13 de xuño de 1872 – 24 de febreiro de 1873 ← Francisco Serrano Domínguez – Domingo Moriones i Murillo (en) → | |
Ministro da Guerra | |
24 de xullo de 1871 – 5 de outubro de 1871 ← Francisco Serrano Domínguez – Joaquín Bassols y Marañosa → | |
Ministro de Estado | |
24 de xullo de 1871 – 5 de outubro de 1871 ← Cristino Martos – José Malcampo y Monge → | |
Ministro da Guerra | |
16 de setembro de 1864 – 30 de marzo de 1865 ← José María Marchessi y Oleaga (en) – Felipe Rivero (en) → | |
Ministro da Guerra | |
17 de xullo de 1854 – 19 de xullo de 1854 ← Anselmo Blaser San Martín (en) – Leopoldo O'Donnell → | |
Presidente do Consello de Ministros | |
17 de xullo de 1854 – 18 de xullo de 1854 ← Luis José Sartorius – Duque de Rivas → | |
Captain General of Catalonia (en) | |
4 de setembro de 1848 – 27 de novembro de 1848 ← Manuel Pavía y Lacy, 1st Marquis of Novaliches (en) – Manuel Gutiérrez de la Concha y Yrigoyen (pt) → | |
Ministro da Guerra | |
31 de agosto de 1847 – 3 de agosto de 1847 ← Manuel de Mazarredo (en) – Ramón María Narváez → | |
Senador de España | |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | España |
Actividade | |
Ocupación | político , militar , ministro |
Partido político | Partido Moderado Partido Demócrata-Radical |
Lingua | Lingua castelá |
Carreira militar | |
Rango militar | tenente-general (pt) |
Premios |
Traxectoria editar
Fillo de militar, xunto co seu irmán Luís combateu na Primeira Guerra Carlista. Pertencía ao Partido Moderado. Ascendeu a tenente xeneral en 1847 e foi destinado a Italia para protexer ao papa Pío IX. Ocupou o Ministerio da Guerra e, do 18 de xullo ao 20 de xullo de 1854, foi Presidente do Consello de Ministros en plena crise revolucionaria. A pesar de ser partidario de Isabel II, uniuse ao movemento revolucionario de 1868 que deu ao traste coa Coroa. Novamente foi ministro con Amadeu I de Savoia, pero en 1873 retirouse da vida política.
Reinado de Isabel II de España | ||
---|---|---|
Segue a: Luis José Sartorius |
Fernando Fernández de Córdova | Precede a: Ángel Saavedra y Ramírez de Baquedano |
Presidente do Goberno de España |