Fernan Velho foi un trobador portugués, que estivo activo na segunda metade do século XIII. Era fillo bastardo de Gongalo Pires Velho, da mediana nobreza de Entre Douro e Minho. É posíbel que estivera na corte de Afonso X, onde participaría no ciclo satírico contra María Balteira. Foi autor de 11 textos: 9 cantigas de amor, 1 cantiga de amigo e 1 cantiga de escarnio.