Fanariotas

Os fanariotas (grego: Φαναριώτες, romanés: Fanarioţi) eran membros das familias gregas prominentes que residían en Phanar (o moderno Fener), o principal barrio grego de Constantinopla (Istambul), onde está situado o Patriarcado Ecuménico.

Imaxe das extravagancias atribuídas aos fanariotas: Nicholas Mavrogenes pasa por Bucarest nunha carruaxe tirada por cervos (1780).

Historia e características

Os fanariotas dominaron a administración do Patriarcado e interviñeron con frecuencia na elección de prelados, mesmo do Patriarca Ecuménico, quen ten o estatuto de "primus inter pares" entre os bispos ortodoxos do leste.

Algúns membros destas familias, que acumularan grandes fortunas e influencia durante o século XVII, ocuparon importantes cargos políticos e administrativos no Imperio Otomán, como o de intérprete principal da Sublime Porta, (dende 1669 até 1821 os fanariotas serviron de dragománs no goberno otomán ou en embaixadas estranxeiras compartindo co ministro de asuntos exteriores otomán a dirección da política exterior do imperio) como intérpretes do kaptan bajá (almirante da frota otomá), exercendo funcións de goberno nas illas da frota otomá e tamén entre os anos 1711-1716 e 1821, foron nomeados "gospodaros" ou hospodares (voivodas ou príncipes) dos Principados Danubianos (Moldavia e Valaquia), a ese período chámaselle habitualmente a "época fanariota" na historia de Romanía. . Xunto con dignatarios da Igrexa e as persoas influentes das provincias, os fanariotas representaron á clase gobernante grega durante o reinado otomán, até a Guerra de independencia de Grecia. Durante a guerra de independencia, os fanariotas tiveron un papel importante e influenciaron ás decisións da Asemblea Nacional, o corpo representativo dos revolucionarios gregos, quen se xuntaron en seis ocasiones entre 1821 e 1829.