Félix María Samaniego
Félix María Serafín Sánchez de Samaniego, nado en Laguardia, Áraba, o 12 de outubro de 1745 e finado tamén alí o 11 de agosto de 1801, foi un escritor en lingua castelá, famoso polas súas fábulas.
  | |
| Nome orixinal | (es) Félix María Serafín Sánchez de Samaniego y Zabala |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | (es) Félix María Serafín Sánchez de Samaniego 12 de outubro de 1745 Laguardia, España |
| Morte | 11 de agosto de 1801 (55 anos) Laguardia, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Universidade de Valladolid |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Valladolid |
| Ocupación | poeta , político |
| Membro de | |
| Xénero artístico | Poesía e fábula |
| Pseudónimo literario | Cosme Damián Damián de Cosme Félix María de Samaniego |
| Lingua | Lingua castelá |
| Obra | |
Obras destacables | |
 | |
Obra editar
A influencia da súa educación francesa advírtese na única obra pola o que o coñecemos: as Fábulas morais, 157 fábulas distribuídas en 9 libros. Samaniego ridiculiza os defectos humanos nas súas fábulas, imitando ós grandes fabulistas Fedro, Esopo e La Fontaine. Aínda que as fábulas de Samaniego están escritas en verso, o seu carácter é prosaico, dados os asuntos que trata; a súa finalidade é didáctica. Seguindo o exemplo de Fedro, Samaniego elimina das súas fábulas o ton inxenuo e entrañable do que dotara Esopo ás súas e énchenas de críticas veladas pero implacables contra personaxes relevantes, hábitos sociais e actitudes políticas de dubidosa integridade. Entre as súas principais fábulas temos: La paloma, Congreso de ratones, La cigarra y la hormiga, El perro y el cocodrilo e La zorra y las uvas.
Escribiu así mesmo unha colección de poesía erótica, de ton humorístico e contido procaz, que se publicou co título O xardín de Venus.