Edwin Mattison McMillan
Edwin Mattison McMillan, nado o 18 de setembro de 1907 en Redondo Beach, no condado dos Ánxeles (Estados Unidos) e finado o 7 de setembro de 1991 en El Cerrito (California), foi un químico e profesor universitario estadounidense galardoado co Premio Nobel de Química do ano 1951.
 | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (en) Edwin Mattison McMillan  18 de setembro de 1907 Redondo Beach, Estados Unidos de América (pt)  |
| Morte | 7 de setembro de 1991 (83 anos) El Cerrito (California)  Estados Unidos |
| Causa da morte | Morte natural (Complications of diabetes mellitus (en) ) |
| Lugar de sepultura | Sunset View Cemetery (en) |
| Datos persoais | |
| Residencia | Estados Unidos |
| País de nacionalidade | estadounidense |
| Educación | |
| Director de tese | Edward Condon (pt) |
| Coñecido por | |
| Actividade | |
| Campo de traballo | |
| Ocupación | físico , profesor universitario |
| Empregador | Universidade de California en Berkeley |
| Membro de | |
| Profesores | Edward Condon (pt) |
| Lingua | Lingua inglesa |
| Participou en | |
| 1939 | Proxecto Manhattan |
| Obra | |
| Doutorando | August Carl Helmholz (pt) |
| Familia | |
| Cónxuxe | |
| Premios | |
  | |
Traxectoria editar
Estudou química no Instituto Tecnolóxico de California, onde se licenciou en 1928. Posteriormente ampliou os seus estudos na Universidade de Princeton, onde se doutorou en 1932. Ese mesmo ano foi nomeado profesor de química da Universidade de California, Berkeley, sendo nomeado director do Laboratorio de Radiación da mesma universidade en 1934, cargo que ocupou ata 1973.
Investigacións científicas editar
En 1940, xunto a Philip Abelson, conseguiu crear o elemento sintético chamado neptunio (Np), un produto obtido a partir do uranio-239, usando o ciclotrón instalado en Berkeley. Durante a segunda guerra mundial estivo implicado na investigació sobre o radar, sonar e as armas nucleares no Proxecto Manhattan. En 1945 desenvolveu, así mesmo, as ideas para a mellora do ciclotrón, conducindo ao desenvolvemento do sincrotrón.
Xunto a Glenn T. Seaborg compartiu o Premio Nobel de Química de 1951 pola creación dos primeiros elementos transuránicos.
Véxase tamén editar
Ligazóns externas editar
- Páxina web do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1951 (en inglés)
- Biografía na páxina do Instituto Nobel (en inglés)
| Predecesor: Otto Paul Hermann Diels e Kurt Alder |
Premio Nobel de Química 1951 compartido con Glenn Theodore Seaborg |
Sucesor: Archer John Porter Martin e Richard Laurence Millington Synge |