Eduardo Souto de Moura

Eduardo Souto de Moura (nado no Porto, 25 de xullo de 1952) é un arquitecto portugués cuxo traballo está estreitamente vencellado ao dos tamén portugueses Álvaro Siza e Fernando Távora, quen son os seus mentores.

Eduardo Souto de Moura

Nome orixinal	(pt) Eduardo Elísio Machado Souto de Moura
Biografía
Nacemento	25 de xullo de 1952 (71 anos) Porto, Portugal
Datos persoais
País de nacionalidade	Portugal
Educación	Universidade do Porto
Actividade
Ocupación	arquitecto , profesor universitario
Empregador	Universidade Harvard Universidade de París Escola Politécnica Federal de Lausana
Membro de	Academia das Artes de Berlín Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos
Lingua	Lingua portuguesa
Obra
Obras destacables (2003) Estádio Municipal de Braga
Premios (2013)  Wolf Prize in Architecture (en) (2011)  Premio Pritzker (1998)  Premio Pessoa  gran oficial da Orde do mérito  Grande Oficial da Orde do Infante Don Henrique  Gran oficial da Orde militar de Santiago da Espada  Grã-Cruz da Ordem da Instrução Pública (pt)

Souto de Moura licenciouse en arquitectura na Escola Superior de Belas Artes do Porto en 1980, onde foi profesor de 1981 a 1991. Foi profesor convidado nas universidades de París-Belville, Harvard, Dublín, Navarra, Zúric e Lausana. Trala colaboración no estudio de Álvaro Siza entre 1974 e 1979, estableceu un despacho profesional de seu no Porto en 1980.

Referencias arquitectónicas

Como principais trazos da súa arquitectura destacan o rigor e a precisión nas formas, así como unha profunda sensibilidade cara ao contexto. Do mesmo xeito que outros arquitectos portugueses, como Álvaro Siza, Souto de Moura preocúpase moito pola contorna física que cingue as súas obras. Así mesmo, coida os detalles e a selección dos materiais, conxugando moi ben formigón, pedra, madeira e aluminio. Adóitase consideralo como un representante da arquitectura orgánica.

Obras

• Mercado municipal de Braga (1980), un organismo lineal apoiado en rotundos muros cun espazo cuberto por unha gran laxa soportada por alicerces de formigón.
• As casas en Nevogilde (1982 - 1983), no Porto, caracterizadas polo manexo de impoñentes muros.
• A vivenda para a Quinta do Lago (1984), Algarve, na que retoma elementos da arquitectura vernacular do sur de Portugal.
• Rehabilitación para pousada do Mosteiro de Santa María do Bouro, Braga (1989 - 1997).
• A casa en Alcanena (1992), en Torres Novas, unha vila construída con muros entre viñedos.
• Metro do Porto (Estación de Casa da Música), O Porto, (1997 - 2004).
• Estadio Municipal de Braga (2000 - 2003).