Duarte Lobo
Duarte Lobo, nome latinizado como Eduardus Lupus, nado contra o ano 1565 e finado o 24 de setembro de 1646, foi un compositor portugués da época do Renacemento tardío e Barroco inicial. Foi o máis famoso compositor portugués da súa época. En conxunto con Filipe de Magalhães, Manuel Cardoso, e o Rei D. João IV é considerado un dos músicos da "época dourada" da polifonía portuguesa.
.jpg)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1565 (Gregoriano) Reino de Portugal |
| Morte | 24 de setembro de 1646 (80/81 anos) Reino de Portugal |
| Mestre de capela Catedral de Lisboa | |
| 1594 – | |
Mestre de capela Sé Catedral de Évora (pt)  | |
| | |
| Datos persoais | |
| Outros nomes | Eduardus Lupus |
| País de nacionalidade | Reino de Portugal |
| Actividade | |
| Ocupación | compositor |
| Movemento | Música barroca |
| Lingua | Lingua portuguesa |
    | |
Traxectoria editar
Sábese pouco da súa vida. Naceu en Alcáçovas ou en Lisboa, e sábese que foi alumno de Manuel Mendes en Évora. O seu primeiro traballo foi o de mestre de capela da catedral de Évora; en 1594 era mestre de capela en Lisboa. Ensinou música no Colégio do Claustro da Sé en Lisboa, onde permaneceu polo menos ata 1639. Máis tarde dirixiu na capital a capela do Seminario de São Bartolomeu. Asinaba as súas obras como Eduardus Lupus.
Aínda que cronoloxicamente a súa vida se sobrepoña á época do Barroco, escribiu, tal como Manuel Cardoso, música esencialmente ao estilo e técnica contrapontística da Renacemento, como a da polifonía de Palestrina, tal como se podería esperar por ter vivido nunha zona illada das innovacións musicais de Italia e Alemaña. Publicou seis libros de música sacra, incluíndo misas, responsorios, antífonas, magnificats e motetes.
A súa música é altamente atractiva, con forza expresiva, tirando partido das características rítmicas e harmónicas do texto latino, en conformidade coas disposicións do Concilio de Trento.
Encóntranse dispersos por diversas cidades (Coímbra, Évora, Vila Viçosa, Valladolid, Sevilla, Munic, Londres e Viena) os exemplares de practicamente todo o que da súa obra se editou en Antuerpen (Plantin, 1602-1639) e en Lisboa (Craesbeck, 1607).
Algunhas obras editar
- 1603 -Officium Defunctorum.
- 1605 -Cantica Beatae Virginis (16 Magnificat a catro voces).
- 1621 -Liber Missarum I.
- 1639 -Liber Missarum II.