Cidade Vella da Coruña

A Cidade Vella da Coruña correspóndese co primitivo asentamento urbano e está declarada Monumento histórico-artístico. No seu interior están a maior parte dos edificios históricos, e as súas rúas conservan aínda o seu antigo trazado, así como un gran número de casas de porte antigo. Foi declarada conxunto histórico-artístico polo decreto 29/1984 do 29 de maio. O proceso de peonalización comezou en agosto de 2014 e culminou en xuño de 2018.

Cidade Vella da Coruña
Murallas no Paseo do Parrote, xusto embaixo do Xardín de San Carlos
Concello	A Coruña
Coordenadas	43°22′12″N 8°23′31″O
Poboación	2563 hab. (2015)
[ editar datos en Wikidata ]

Historia

Situación da Cidade Vella (vermello) no concello da Coruña. En verde, A Maestranza e en laranxa O Parrote.

A orixe da Cidade Vella da Coruña provén da fundación oficial da vila en xuño de 1208. Nos seus inicios a cidade consistía nun núcleo situado arredor da igrexa de Santa María e o pequeno barrio portuario do Parrote, coa igrexa de Santiago. Foi durante varios séculos o conxunto da cidade ata que o crecemento da poboación superou o recinto amurallado.

Ao longo dos séculos XVI e XVII a cidade viu xurdir os núcleos de San Tomé, barrio agrícola, e a Pescadería, que se converteu na zona mercantil de comercial. Nese tempo a Cidade Alta era a zona máis nobre da Coruña e concentraba os principais edificios públicos, como o Concello, a Casa da Moeda e a Real Audiencia. Fóra do recinto tivéronse que instalar os conventos de San Domingos e San Francisco, debido ás restricións lexislativas.

Descrición

As fortificacións que protexían o recinto da Cidade Vella tiveron a súa orixe no reinado de Henrique III, nos últimos anos do século XIV. Consérvanse restos das murallas defensivas, así como tres portas que abrían a cidade ao mar ao longo do paseo do Parrote, fronte á baía: a porta de San Miguel, construída en 1607 fronte ao Castelo de San Antón, a porta do Cravo, que se atopa fronte ao Xardín de San Carlos, e que foi construída en 1676 e a porta da Cruz ou do Parrote, fronte ao Palacio da Capitanía Xeneral, que é tamén do ano 1676. Tamén se conserva o baluarte coñecido como a Fortaleza Vella, que é o actual Xardín de San Carlos.

No interior das murallas atópanse a igrexa de Santiago, a máis antiga da cidade, e a Colexiata de Santa María do Campo, ademais doutros dous edificios relixiosos, os conventos de San Domingos e de Santa Bárbara, na praza das Bárbaras. Xunto á praza de Azcárraga está o palacio de Capitanía.

Na Cidade Vella da Coruña están tamén as que foron residencias de Rosalía de Castro, José Cornide e Francisca Herrera Garrido. As casas de María Pita e Emilia Pardo Bazán foron convertidas en casas-museo. A última é ademais a sede da Real Academia Galega.

Fóra do núcleo central están o Museo Militar, a Capela da Venerable Orde Terceira, o antigo Hospital Militar (actual Hospital Abente y Lago), a Fundación Luís Seoane e o reitorado da Universidade da Coruña.

Galería de imaxes

• 
  Porta da Cruz
• 
  Porta do Cravo
• 
  Praza das Bárbaras
• 
  Praza de Azcárraga
• 
  Colexiata de Santa María do Campo
• 
  Igrexa de Santiago
• 
  Convento de San Domingos
• 
  Pazo Cornide
• 
  Casas nas que residiron Francisca Herrera Garrido (esquerda) e Rosalía de Castro (dereita) na rúa do Príncipe

Véxase tamén

Bibliografía

• Bello, José María; Barral, Dolores; Saavedra, Mª Carmen; De Artaza, Manuel Mª; Colino, Ana; Grandío, Emilio (2001). Historia de A Coruña. Vía Láctea Editorial. ISBN 84-89444-85-4. 

Outros artigos

• A Coruña

Ligazóns externas

• Ficha en Turgalicia
• Ruta Cidade Vella
• Pousa, Luís (30 de xullo de 2005). "Crunia, la ciudad que medía dos leguas". La Voz de Galicia (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 04 de marzo de 2016. Consultado o 23 de febreiro de 2016.