Charles Lindbergh
Charles Augustus Lindbergh, nado en Detroit, Míchigan, o 4 de febreiro de 1902 e finado en Maui, Hawai, o 26 de agosto de 1974, foi un aviador e enxeñeiro estadounidense.
Foi o primeiro piloto en cruzar o océano Atlántico nun voo sen escalas en solitario, aínda que non o primeiro en cruzar o Atlántico sen escalas. O voo enlazou Nova York e París, separados por máis de 5.800 quilómetros de distancia, gañando con iso o premio Orteig, de 25.000 dólares da época.
Traxectoria editar
Lindbergh naceu en Detroit (Míchigan), no seo dunha familia de inmigrantes suecos. O seu pai exerceu a política e máis tarde foi congresista, tribuna desde a que mostrou a súa oposición á entrada dos Estados Unidos na primeira guerra mundial; a súa nai era profesora de química. Moi pronto o mozo Charles comezou a mostrar interese polas máquinas. En 1922 abandonou os seus estudos de enxeñería mecánica, uniuse ao programa de adestramento da escola de voo e mecánica da Nebraska Aircraft Corporation en Lincoln, Nebrasca onde realizo o seu primeiro voo o 1 de abril de 1922 como pasaxeiro nun biplano Lincoln-Standard “Tourabout” pilotado por Otto Timm.[1][2] e posteriormente comprou o seu propio avión, un Curtiss JN-4 Jenny. En 1924 comezou a adestrar no corpo aéreo do exército dos Estados Unidos. Tras finalizar primeiro da súa promoción, traballou como piloto civil na liña de correo de San Luís nos anos 20.
Decidiu optar a un premio de 25.000 dólares ofrecido en 1919 polo filántropo francés nacionalizado americano Raymond B. Orteig para o primeiro piloto que realizase un voo transatlántico sen escalas entre Nova York e París. No seu monoplano dun só motor Ryan NYP (un Ryan M-2 modificado), bautizado como Spirit of St. Louis, Lindbergh engalou no aeródromo Roosevelt (Long Island) o 20 de maio de 1927 e tras un voo de 33 horas e 32 minutos, aterrou no aeroporto de Le Bourget, próximo a París. Posteriormente converteuse en asesor de aeroliñas comerciais. Charles Lindbergh pilotou tamén o primeiro voo oficial da liña aérea Mexicana de Aviación.
En 1932, o secuestro e posterior asasinato do seu fillo de 19 meses atraeron o interese nacional e internacional. Un carpinteiro de orixe alemán chamado Bruno Hauptmann foi declarado culpable e condenado á morte. Aínda que a evidencia atopada no momento inculpaba a Hauptmann, existiron dúbidas respecto da súa culpabilidade baseadas tanto en erros de procedemento durante o xuízo, como en evidencias non incluídas durante o mesmo.
A familia Lindbergh trasladouse a Europa en 1935 e Lindbergh puido estudar a organización e funcionamento das forzas aéreas de varios países. Ao seu regreso aos Estados Unidos (1939) percorreu o país dando conferencias en contra da guerra, e declarándose partidario do isolacionismo estadounidense. Declarouse de forma aberta partidario de Adolf Hitler e partidario dos partos selectivos, polo que foi obrigado a dimitir dos seus cargos (a novela de Philip Roth, The Plot Against America (A conxura contra América (en galego)), narra unha situación na que un antisemita e prohitleriano Charles Lindbergh accede á presidencia estadounidense tras vencer nas eleccións de 1940 a Franklin D. Roosevelt). No entanto, durante a segunda guerra mundial actuou como técnico civil das compañías fabricantes de avións, e levou a cabo misións no océano Pacífico e en Europa ao servizo das forzas aéreas estadounidenses, co que logrou recuperar algo da súa imaxe pública.
Notas editar
- ↑ Lindbergh 1927, p. 25.
- ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 05 de novembro de 2011. Consultado o 21 de maio de 2011.
Véxase tamén editar
Outros artigos editar
| Commons ten máis contidos multimedia sobre: Charles Lindbergh |