Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1991

Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA de 1991
Previo: 1990	Vindeiro: 1992
Índice: Carreiras por país \| Carreiras por tempada

O Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1991 foi a 42ª tempada de Fórmula 1 organizada pola Fédération Internationale de l'Automobile (FIA), e a 34ª Copa Internacional de Construtores de F1. O campionato contou con dezaseis Grandes Premios que se iniciaron o 10 de marzo e finalizaron o 3 de novembro.

Nigel Mansell foi subcampión con Williams.

O compañeiro de Mansell Riccardo Patrese rematou terceiro.

O Campionato de 1991 foi o primeiro dende 1961 no que se introduciu unha modificación nos puntos adxudicados, ao aumentarse de 9 a 10 os puntos do gañador de cada carreira. Ademais, eliminouse o límite máximo de carreiras computables. Deste modo adxudicáronse puntos aos seis primeiros lugares de cada carreira (10, 6, 4, 3, 2, 1).

Ayrton Senna gañou o seu terceiro e último Campionato Mundial de Pilotos e McLaren-Honda gañou o Campionato de Construtores. O principal retador do título de Senna foi Nigel Mansell en Williams, quen gañou cinco carreiras no seu regreso ao equipo en comparación cos sete de Senna. O feroz rival de Senna, Alain Prost, non puido gañar unha carreira con Ferrari en marcado contraste co seu desafío polo título o ano anterior e abandonou o equipo antes do final da tempada. 1991 tamén viu o debut dos futuros campións mundiais Michael Schumacher e Mika Häkkinen.

Pilotos e construtores editar

Lista completa de pilotos e construtores no campionato mundial de 1991.

Equipo	Construtor	Chasis	Motor	Pneu.	Nº	Pilotor	Roldas
Honda Marlboro McLaren	McLaren-Honda	MP4/6	Honda RA121E 3.5 V12	G	1	Ayrton Senna	Todas
Honda Marlboro McLaren	McLaren-Honda	MP4/6	Honda RA121E 3.5 V12	G	2	Gerhard Berger	Todas
Braun Tyrrell Honda	Tyrrell-Honda	020	Honda RA101E 3.5 V10	P	3	Satoru Nakajima	Todas
Braun Tyrrell Honda	Tyrrell-Honda	020	Honda RA101E 3.5 V10	P	4	Stefano Modena	Todas
Canon Williams Team	Williams-Renault	FW14	Renault RS3 3.5 V10	G	5	Nigel Mansell	Todas
Canon Williams Team	Williams-Renault	FW14	Renault RS3 3.5 V10	G	6	Riccardo Patrese	Todas
Motor Racing Developments	Brabham-Yamaha	BT59Y BT60Y	Yamaha OX99 3.5 V12	P	7	Martin Brundle	Todas
Motor Racing Developments	Brabham-Yamaha	BT59Y BT60Y	Yamaha OX99 3.5 V12	P	8	Mark Blundell	Todas
Footwork Grand Prix International	Footwork-Porsche	A11C FA12	Porsche 3512 3.5 V12	G	9	Michele Alboreto	1–6
					10	Alex Caffi	1–4
					10	Stefan Johansson	5–6
	Footwork-Ford	FA12C	Ford Cosworth DFR 3.5 V8		9	Michele Alboreto	7–16
					10	Stefan Johansson	7–8
					10	Alex Caffi	9–16
Team Lotus	Lotus-Judd	102B	Judd EV 3.5 V8	G	11	Mika Häkkinen	Todas
					12	Julian Bailey	1–4
						Johnny Herbert	5–8, 11, 13, 15–16
						Michael Bartels	9–10, 12, 14
Fondmetal	Fondmetal-Ford	FA1M-E Fomet-1	Ford Cosworth DFR 3.5 V8	G	14	Olivier Grouillard	1–13
Fondmetal	Fondmetal-Ford	FA1M-E Fomet-1	Ford Cosworth DFR 3.5 V8	G	14	Gabriele Tarquini	14–16
Leyton House Racing	Leyton House-Ilmor	CG911	Ilmor 2175A 3.5 V10	G	15	Maurício Gugelmin	Todas
					16	Ivan Capelli	1–14
					16	Karl Wendlinger	15–16
Automobiles Gonfaronnaises Sportives	AGS-Ford	JH25 JH25B JH27	Ford Cosworth DFR 3.5 V8	G	17	Gabriele Tarquini	1–13
					17	Olivier Grouillard	14
					18	Stefan Johansson	1–2
					18	Fabrizio Barbazza	3–14
Camel Benetton Ford	Benetton-Ford	B190B B191	Ford HBA4 3.5 V8 Ford HBA5 3.5 V8	P	19	Roberto Moreno	1–11
					19	Michael Schumacher	12–16
					20	Nelson Piquet	Todas
Scuderia Italia	Dallara-Judd	F191	Judd GV 3.5 V10	P	21	Emanuele Pirro	Todas
Scuderia Italia	Dallara-Judd	F191	Judd GV 3.5 V10	P	22	JJ Lehto	Todas
Minardi Team	Minardi-Ferrari	M191	Ferrari 037 3.5 V12	G	23	Pierluigi Martini	Todas
					24	Gianni Morbidelli	1–15
					24	Roberto Moreno	16
Equipe Ligier Gitanes	Ligier-Lamborghini	JS35 JS35B	Lamborghini 3512 3.5 V12	G	25	Thierry Boutsen	Todas
Equipe Ligier Gitanes	Ligier-Lamborghini	JS35 JS35B	Lamborghini 3512 3.5 V12	G	26	Érik Comas	Todas
Scuderia Ferrari	Ferrari	642 642/2 643	Ferrari 037 3.5 V12	G	27	Alain Prost	1–15
					27	Gianni Morbidelli	16
					28	Jean Alesi	Todas
Larrousse F1	Lola-Ford	LC91	Ford Cosworth DFR 3.5 V8	G	29	Éric Bernard	1–15
					29	Bertrand Gachot	16
					30	Aguri Suzuki	Todas
Coloni Racing	Coloni-Ford	C4	Ford Cosworth DFR 3.5 V8	G	31	Pedro Chaves	1–13
Coloni Racing	Coloni-Ford	C4	Ford Cosworth DFR 3.5 V8	G	31	Naoki Hattori	15–16
Team 7Up Jordan	Jordan-Ford	191	Ford HBA4 3.5 V8	G	32	Bertrand Gachot	1–10
						Michael Schumacher	11
						Roberto Moreno	12–13
						Alessandro Zanardi	14–16
					33	Andrea de Cesaris	Todas
Modena Team	Lambo-Lamborghini	291	Lamborghini 3512 3.5 V12	G	34	Nicola Larini	Todas
Modena Team	Lambo-Lamborghini	291	Lamborghini 3512 3.5 V12	G	35	Eric van de Poele	Todas

Pretempada editar

McLaren conservou a súa exitosa aliñación de 1990 de Senna e Gerhard Berger
Williams contratou ao seu expiloto Nigel Mansell coa promesa de que sería o primeiro piloto do equipo logo de varios anos como o número dous de Nelson Piquet en Williams e de Alain Prost en Ferrari. Foi acompañado por Riccardo Patrese, retido de 1990.
Ferrari mantivo a Alain Prost como piloto principal e substituíu a Mansell por Jean Alesi, un novo piloto que impresionara en Tyrrell.
Benetton comezou a tempada con dous experimentados pilotos brasileiros: Roberto Moreno e o triplo campión do mundo Nelson Piquet. Durante a tempada, Moreno foi substituído con polémica polo novato piloto alemán Michael Schumacher.
Os ex-grande Lotus tivera un 1990 quente, cun grave accidente que supuxo o fin da carreira de Martin Donnelly (ademais de perder ao experimentado Derek Warwick) que regresou de novo ao Campionato do mundo de Sportscar), perdendo o patrocinio de Camel e a compra da xerencia. Os coches novos, brancos e verde británico logo de décadas de amarelo e negro, foron pilotados polo novato Mika Häkkinen e Julian Bailey que fixera o seu debut na F1 con Tyrrell en 1988, aínda que Bailey foi finalmente substituído por Johnny Herbert. Orixinalmente, o equipo designara a Donnelly como o "piloto número un" (xunto a Häkkinen e Bailey) como esperábase que Martin volvera a competir en abril de 1991, aínda que o seu accidente no Circuíto de Jerez en 1990 terminou definitivamente coa súa participación nas carreiras.^[1] Lotus tamén volveu usar o motor Judd V8 en 1991 logo dun 1990 sombrío usando o rápido pero fráxil motor Lamborghini V12.

Tres equipos que comezaron a tempada de 1990 non farían o comezo da tempada de 1991: EuroBrun non completara a tempada. Onyx Grand Prix tamén se retirou durante 1990, aínda que chegou a deseñar un coche para 1991 antes de retirarse finalmente, mentres que a ausencia de Life, un equipo que non precualificou en ningunha carreira, non sorprendeu a ninguén.

O equipo de Osella pasou a ser Fondmetal, aínda que o piloto Olivier Grouillard foi retido xunto co coche de 1989 de Osella e a maior parte do persoal.

O equipo Arrows foi rebautizado como Footwork logo dun investimento do empresario xaponés Wataru Ohashi, Presidente de Footwork Express Co., Ltd.

Houbo dous novos participantes para a tempada de 1991:

Jordan Grand Prix, un exitoso equipo en Fórmula internacional 3000. Os seus pilotos foron Bertrand Gachot e Andrea de Cesaris, aínda que o encarceramento de Gachot por asalto a mediados da tempada significaría que Michael Schumacher, Alex Zanardi, Alessandro Zanardi e Roberto Moreno tamén conduciran o coche.
O outro equipo novo foi Modena. Orixinalmente comezou a vida a finais de 1990 como GLAS con investimento mexicano. O expiloto de Arrows, Alfa Romeo e Spirit, Mauro Baldi, foi un dos pilotos propostos e negociaran un acordo con Lamborghini que vería á marca italiana, operando baixo o nome de Lamborghini Engineering, deseñando e construíndo un chasis para o equipo, así como fornecendo os seus motores V12. Pero, os investidores mexicanos retiráronse antes de que comezase a tempada. Lamborghini interveu e prestou asistencia financeira para salvar ao equipo e trasladou o equipo a Modena, Italia, e iniciou o posterior cambio de nome. O equipo asinou aos condutores Nicola Larini e Eric van de Poele. Aínda que o equipo foi de facto unha aposta da fábrica de Lamborghini, Lamborghini entrou no equipo baixo un nome separado para evitar ser asociado co equipo. Pero isto non impediu que os xornalistas e os afeccionados referísense ao equipo como Lambo. 1991 sería un ano moi difícil para o equipo, xa que separadamente dos pilotos que regularmente non cualificaron os seus coches, as finanzas convertéronse rapidamente nun problema logo de que Lamborghini cortara o investimento no equipo. De feito, 1991 resultaría ser a única tempada do equipo no deporte.

Ao comezo da tempada, a pre-cualificación era necesaria para cinco equipos: ambos coches dos equipos Jordan, Dallara e Modena e os participantes únicos dos equipos de Fondmetal e Coloni.

Calendario de Grandes Premios de 1991 editar

Rolda	Carreira	Data	Circuíto	Pole Position	Volta Rápida	Piloto gañador	Construtor gañador	Resultados
1	Gran Premio dos Estados Unidos	10 de marzo	Phoenix	Ayrton Senna	Jean Alesi	Ayrton Senna	McLaren-Honda	Resultados
2	Gran Premio do Brasil	24 de marzo	Interlagos	Ayrton Senna	Nigel Mansell	Ayrton Senna	McLaren-Honda	Resultados
3	Gran Premio de San Marino	28 de abril	Imola	Ayrton Senna	Gerhard Berger	Ayrton Senna	McLaren-Honda	Resultados
4	Gran Premio de Mónaco	12 de maio	Mónaco	Ayrton Senna	Alain Prost	Ayrton Senna	McLaren-Honda	Resultados
5	Gran Premio do Canadá	2 de xuño	Circuíto Gilles Villeneuve	Riccardo Patrese	Nigel Mansell	Nelson Piquet	Benetton-Ford	Resultados
6	Gran Premio de México	16 de xuño	Hermanos Rodríguez	Riccardo Patrese	Nigel Mansell	Riccardo Patrese	Williams-Renault	Resultados
7	Gran Premio de Francia	7 de xullo	Magny-Cours	Riccardo Patrese	Nigel Mansell	Nigel Mansell	Williams-Renault	Resultados
8	Gran Premio do Reino Unido	14 de xullo	Silverstone	Nigel Mansell	Nigel Mansell	Nigel Mansell	Williams-Renault	Resultados
9	Gran Premio de Alemaña	28 de xullo	Hockenheimring	Nigel Mansell	Riccardo Patrese	Nigel Mansell	Williams-Renault	Resultados
10	Gran Premio de Hungría	11 de agosto	Hungaroring	Ayrton Senna	Bertrand Gachot	Ayrton Senna	McLaren-Honda	Resultados
11	Gran Premio de Bélxica	25 de agosto	Spa-Francorchamps	Ayrton Senna	Roberto Moreno	Ayrton Senna	McLaren-Honda	Resultados
12	Gran Premio de Italia	8 de setembro	Monza	Ayrton Senna	Ayrton Senna	Nigel Mansell	Williams-Renault	Resultados
13	Gran Premio de Portugal	22 de setembro	Estoril	Riccardo Patrese	Nigel Mansell	Riccardo Patrese	Williams-Renault	Resultados
14	Gran Premio de España	29 de setembro	Cataluña	Gerhard Berger	Riccardo Patrese	Nigel Mansell	Williams-Renault	Resultados
15	Gran Premio do Xapón	20 de outubro	Suzuka	Gerhard Berger	Ayrton Senna	Gerhard Berger	McLaren-Honda	Resultados
16	Gran Premio de Australia	3 de novembro	Adelaida	Ayrton Senna	Gerhard Berger	Ayrton Senna	McLaren-Honda	Resultados

Clasificación do Mundial de Pilotos de 1991 editar

Pos	Piloto	USA	BRA	SMR	MON	CAN	MEX	FRA	RU	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	ESP	XPN	AUS	Puntos^[2]
1	Senna	1	1	1	1	Ret	3	3	4	7	1	1	2	2	5	2	1	96
2	Mansell	Ret	Ret	Ret	2	6	2	1	1	1	2	Ret	1	DSC	1	Ret	2	72
3	Patrese	Ret	2	Ret	Ret	3	1	5	Ret	2	3	5	Ret	1	3	3	5	53
4	Berger	Ret	3	2	Ret	Ret	Ret	Ret	2	4	4	2	4	Ret	Ret	1	3	43
5	Prost	2	4	NTS	5	Ret	Ret	2	3	Ret	Ret	Ret	3	Ret	2	4		34
6	Piquet	3	5	Ret	Ret	1	Ret	8	5	Ret	Ret	3	6	5	11	7	4	26.5
7	Alesi	12	6	Ret	3	Ret	Ret	4	Ret	3	5	Ret	Ret	3	4	Ret	Ret	21
8	Modena	4	Ret	Ret	Ret	2	11	Ret	7	13	12	Ret	Ret	Ret	16	6	10	10
9	de Cesaris	NSCP	Ret	Ret	Ret	4	4	6	Ret	5	7	13	7	8	Ret	Ret	8	9
10	Moreno	Ret	7	13	4	Ret	5	Ret	Ret	8	8	4	Ret	10			16	8
11	Martini	9	Ret	4	12	7	Ret	9	9	Ret	Ret	12	Ret	4	13	Ret	Ret	6
12	Järvilehto	Ret	Ret	3	11	Ret	Ret	Ret	13	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	8	Ret	12	4
13	Gachot	10	13	Ret	8	5	Ret	Ret	6	6	9						NSC	4
14	Schumacher											Ret	5	6	6	Ret	Ret	4
15	Nakajima	5	Ret	Ret	Ret	10	12	Ret	8	Ret	15	Ret	Ret	13	17	Ret	Ret	2
16	Häkkinen	Ret	9	5	Ret	Ret	9	NSC	12	Ret	14	Ret	14	14	Ret	Ret	19	2
17	Brundle	11	12	11	DSC	Ret	Ret	Ret	Ret	11	Ret	9	13	12	10	5	NSC	2
18	Pirro	Ret	11	NSCP	6	9	NSCP	NSCP	10	10	Ret	8	10	Ret	15	Ret	7	1
19	Blundell	Ret	Ret	8	Ret	NSC	Ret	Ret	Ret	12	Ret	6	12	Ret	Ret	NSCP	17	1
20	Capelli	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	6	Ret	8	17	Ret			1
21	Bernard	Ret	Ret	Ret	9	Ret	6	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	NSC	Ret	NSCP		1
22	Suzuki	6	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	NSC	NSC	Ret	NSC	Ret	NSC	1
23	Bailey	NSC	NSC	6	NSC													1
24	Morbidelli	Ret	8	Ret	Ret	Ret	7	Ret	11	Ret	13	Ret	9	9	14	Ret	6	0´5
25	Gugelmin	Ret	Ret	12	Ret	Ret	Ret	7	Ret	Ret	11	Ret	15	7	7	8	14	0
26	Boutsen	Ret	10	7	7	Ret	8	12	Ret	9	17	11	Ret	16	Ret	9	Ret	0
27	Herbert					NSC	10	10	14			7		Ret		Ret	11	0
28	Larini	7	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	Ret	16	NSC	16	NSC	NSC	NSC	Ret	0
29	Comas	NSC	Ret	10	10	8	NSC	11	NSC	Ret	10	Ret	11	11	Ret	Ret	18	0
30	Tarquini	8	Ret	NSC	Ret	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSCP	NSCP	NSCP	NSC	12	11	NSCP	0
31	Zanardi														9	Ret	9	0
32	van de Poele	NSCP	NSCP	9	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	0
33	Caffi	NSC	NSC	NSC	NSC					NSCP	NSCP	NSC	NSCP	NSCP	NSCP	10	15	0
34	Grouillard	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	Ret	Ret	NSCP	NSCP	NSC	10	Ret	NSCP	NSCP			0
35	Alboreto	Ret	NSC	NSC	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	NSC	NSC	NSCP	NSC	15	Ret	NSC	13	0
36	Wendlinger															Ret	20	0
—	Johansson	NSC	NSC			Ret	NSC	NSC	NSC									0
—	Chaves	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP				0
—	Barbazza			NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP			0
—	Bartels									NSC	NSC		NSC		NSC			0
—	Hattori															NSCP	NSCP	0
Pos	Piloto	USA	BRA	SMR	MON	CAN	MEX	FRA	GBR	GER	HUN	BEL	ITA	POR	ESP	XPN	AUS	Puntos

Lenda
Cor	Resultado
Ouro	Gañador
Prata	2º posto
Bronce	3º posto
Verde	Remata nos puntos
Azul	Non remata nos puntos
Azul	Non se califica (NC)
Púrpura	Non remata (Ret)
Vermello	Non se califica (NSC)
Vermello	Non se precalifica (NSPC)
Negro	Descualificado (DSC)
Branco	Non tomou a saída (NTS)
Branco	Carreira cancelada (C)
Azul claro	Prácticas só (PS)
Azul claro	Piloto de probas dos venres (PP) (desde 2003 en diante)
En branco	Non participou nas prácticas (NPP)
	Excluído (EX)
	Non chegou (NCG)

Clasificación do Mundial de Construtores de 1991 editar

Alain Prost no Gran Premio de Mónaco de 1991

Pos	Construtor	Coche nº	USA	BRA	SMR	MON	CAN	MEX	FRA	RU	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	ESP	XPN	AUS	Pts ^[2]
1	McLaren–Honda	1	1	1	1	1	Ret	3	3	4	7	1	1	2	2	5	2	1	139
1	McLaren–Honda	2	Ret	3	2	Ret	Ret	Ret	Ret	2	4	4	2	4	Ret	Ret	1	3	139
2	Williams–Renault	5	Ret	Ret	Ret	2	6	2	1	1	1	2	Ret	1	DSC	1	Ret	2	125
2	Williams–Renault	6	Ret	2	Ret	Ret	3	1	5	Ret	2	3	5	Ret	1	3	3	5	125
3	Ferrari	27	2	4	NTS	5	Ret	Ret	2	3	Ret	Ret	Ret	3	Ret	2	4	6	55´5
3	Ferrari	28	12	6	Ret	3	Ret	Ret	4	Ret	3	5	Ret	Ret	3	4	Ret	Ret	55´5
4	Benetton–Ford	19	Ret	7	13	4	Ret	5	Ret	Ret	8	8	4	5	6	6	Ret	Ret	38´5
4	Benetton–Ford	20	3	5	Ret	Ret	1	Ret	8	5	Ret	Ret	3	6	5	11	7	4	38´5
5	Jordan–Ford	32	10	13	Ret	8	5	Ret	Ret	6	6	9	Ret	Ret	10	9	Ret	9	13
5	Jordan–Ford	33	NSCP	Ret	Ret	Ret	4	4	6	Ret	5	7	13	7	8	Ret	Ret	8	13
6	Tyrrell–Honda	3	5	Ret	Ret	Ret	10	12	Ret	8	Ret	15	Ret	Ret	13	17	Ret	Ret	12
6	Tyrrell–Honda	4	4	Ret	Ret	Ret	2	11	Ret	7	13	12	Ret	Ret	Ret	16	6	10	12
7	Minardi–Ferrari	23	9	Ret	4	12	7	Ret	9	9	Ret	Ret	12	Ret	4	13	Ret	Ret	6
7	Minardi–Ferrari	24	Ret	8	Ret	Ret	Ret	7	Ret	11	Ret	13	Ret	9	9	14	Ret	16	6
8	Dallara–Judd	21	Ret	11	NSCP	6	9	NSCP	NSCP	10	10	Ret	8	10	Ret	15	Ret	7	5
8	Dallara–Judd	22	Ret	Ret	3	11	Ret	Ret	Ret	13	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	8	Ret	12	5
9	Lotus–Judd	11	Ret	9	5	Ret	Ret	9	NSC	12	Ret	14	Ret	14	14	Ret	Ret	19	3
9	Lotus–Judd	12	NSC	NSC	6	NSC	NSC	10	10	14	NSC	NSC	7	NSC	Ret	NSC	Ret	11	3
10	Brabham–Yamaha	7	11	12	11	EX	Ret	Ret	Ret	Ret	11	Ret	9	13	12	10	5	NSC	3
10	Brabham–Yamaha	8	Ret	Ret	8	Ret	NSC	Ret	Ret	Ret	12	Ret	6	12	Ret	Ret	NSCP	17	3
11	Lola–Ford	29	Ret	Ret	Ret	9	Ret	6	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	NSC	Ret	NSCP	NSC	2
11	Lola–Ford	30	6	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	NSC	NSC	Ret	NSC	Ret	NSC	2
12	Leyton House–Ilmor	15	Ret	Ret	12	Ret	Ret	Ret	7	Ret	Ret	11	Ret	15	7	7	8	14	1
12	Leyton House–Ilmor	16	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	6	Ret	8	17	Ret	Ret	20	1
—	Ligier–Lamborghini	25	Ret	10	7	7	Ret	8	12	Ret	9	17	11	Ret	16	Ret	9	Ret	0
—	Ligier–Lamborghini	26	NSC	Ret	10	10	8	NSC	11	NSC	Ret	10	Ret	11	11	Ret	Ret	18	0
—	Lambo–Lamborghini	34	7	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	Ret	16	NSC	16	NSC	NSC	NSC	Ret	0
—	Lambo–Lamborghini	35	NSCP	NSCP	9	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	0
—	AGS–Ford	17	8	Ret	NSC	Ret	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSCP	NSCP	NSCP	NSC	NSCP			0
—	AGS–Ford	18	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP			0
—	Fondmetal–Ford	14	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	Ret	Ret	NSCP	NSCP	NSC	10	Ret	NSCP	12	11	NSCP	0
—	Footwork–Ford	9							Ret	Ret	NSC	NSC	NSCP	NSC	15	Ret	NSC	13	0
—	Footwork–Ford	10							NSC	NSCP	NSCP	NSCP	NSC	NSCP	NSCP	NSCP	10	15	0
—	Footwork–Porsche	9	Ret	NSC	NSC	Ret	Ret	Ret											0
—	Footwork–Porsche	10	NSC	NSC	NSC	NSC	Ret	NSC											0
—	Coloni–Ford	31	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP	NSCP		NSCP	NSCP	0
Pos	Construtor	Coche nº	USA	BRA	SMR	MON	CAN	MEX	FRA	RU	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	ESP	XPN	AUS	Pts

Os puntos do campionato outórganse 10-6-4-3-2-1 para os seis primeiros lugares en cada carreira
En Australia só foron outorgados a metade dos puntos do Gran Premio porque a carreira detívose logo de 14 das 81 voltas debido ás choivas torrenciais.
Esta foi a primeira tempada na que se adxudicaron 10 puntos (no canto de 9) por vitoria.

Pos.	Construtor	Chasis	Motor	Pneum.	Puntos	Gañados	Podios	Poles
1	McLaren-Honda	MP4/6	Honda RA121E	G	139	8	18	10
2	Williams-Renault	FW14	Renault RS3	G	125	7	17	6
3	Ferrari	F1-91 F1-91B	Ferrari 037	G	55.5		8
4	Benetton-Ford	B190B B191	Ford HBA5 Ford HBA6	P	38.5	1	3
5	Jordan-Ford	191	Ford HBB4	G	13
6	Tyrrell-Honda	020	Honda RA109E	P	12		1
7	Minardi-Ferrari	M191	Ferrari 037	G	6
8	Dallara-Judd	F191	Judd GV	P	5		1
9	Brabham-Yamaha	BT59Y BT60Y	Yamaha OX99	P	3
10	Lotus-Judd	102B	Judd EV	G	3
11	Lola-Ford	LC91	Ford DFR	G	2
12	Leyton House-Ilmor	CG911	Ilmor 2175A	G	1
13	Lambo-Lamborghini	291	Lamborghini 3512	G
14	Fondmetal-Ford	FA1ME-90	Ford DFR	G
15	Ligier-Lamborghini	JS35 JS35B	Lamborghini 3512	G
16	Coloni-Ford	C4	Ford DFR	G
17	AGS-Ford	JH25B JH27	Ford DFR	G
18	Footwork-Porsche Footwork-Ford	A11C FA12	Porsche V12 Ford DFR	G

Notas editar

↑
- Team Lotus F1 / Mika Hakkinen's first F1 Test no YouTube
↑ ^2,0 ^2,1 Sistemas de puntuación da Fórmula 1

No Gran premio de Australia adxudicáronse medios puntos debido a que se detivo a carreira despois de 14 das 81 voltas pola choiva torrencial.

Véxase tamén editar

[1] 
Team Lotus F1 / Mika Hakkinen's first F1 Test no YouTube

[2] Team Lotus F1 / Mika Hakkinen's first F1 Test no YouTube

[ReferenceA-2] 2,0 ^2,1 Sistemas de puntuación da Fórmula 1

[1]

[2]