Wikipedia

Buddleja davidii

especie de planta

Buddleja davidii é unha especie pertencente á familia das escrofulariáceas. Orixinaria do noroeste da China e o Xapón, o seu uso estendeuse como planta ornamental polos xardíns de todo o mundo, pero en moitos lugares comportouse como especie exótica invasora.

Inflorescencia.
Vista da planta.

Descrición editar

Arbusto perennifolio que alcanza uns 2-3 m de altura. Follas lanceoladas, de cor verde pola face e esbrancuxada polo envés. Entre primavera e outono, as súas ramas arqueadas portan nos seus extremos flores agrupadas en inflorescencias densas, de diversas cores segundo a variedade, moi perfumadas. Estas atraen ás bolboretas, que se alimentan do seu néctar.

Cultivo editar

Require chans lixeiros, ben drenados, aínda que aguanta os calizos. Clima tépedo, resistindo o frío sen dificultade. Exposición asollada. Débese podar anualmente no inverno, para que se produzan novos brotes que florecerán nos seus extremos. Reprodúcese por esqueixes, en invernadoiro de multiplicación.

Especie invasora editar

Buddleja davidii naturalizouse en Australia[1] e na maior parte de cidades do centro e sur de Europa, onde se estende con facilidade por baldíos e xardíns. Pode ser invasora en moitas rexións, incluíndo as Illas Británicas e Nova Zelandia. Ademais, nos Estados Unidos, naturalizouse a partir de escapes de cultivos, e foi clasificada como planta daniña nos estados de Oregón e Washington.

En España editar

Debido ao seu potencial colonizador e constituír unha ameaza grave para as especies autóctonas, os hábitats ou os ecosistemas, esta especie foi incluída no Catálogo Español de Especies Exóticas Invasoras, regulado polo Real Decreto 630/2013, de 2 de agosto, estando prohibida en España a súa introdución no medio natural, posesión, transporte, tráfico e comercio.[2]

Taxonomía editar

Buddleja davidii foi descrita por Adrien René Franchet e publicada en Nouvelles arquives du muséum d'histoire naturelle, sér. 2, 10: 65. 1887.[3]

Etimoloxía

Buddleja: nome xenérico outorgado en honra de Adam Buddle, botánico e reitor en Essex, Inglaterra.

davidii: epíteto outorgado en honra de Armand David, un misioneiro naturalista francés que a descubriu en 1869.

Sinonimia:

 
Bolboreta aliméntadose sobre unha variedade branca.
  • Buddleja shaanxiensis Z.Y.Zhang
  • Buddleja shimidzuana Nakai
  • Buddleja striata Z.Y. Zhang
  • Buddleja striata Z.Y. Zhang ex Govaerts
  • Buddleja striata var. zhouquensis Z.Y. Zhang
  • Buddleja variabilis Hemsl.
  • Buddleja variabilis var. magnifica E.H.Wilson
  • Buddleja variabilis var. nanhoensis Chitt.
  • Buddleja variabilis var. prostrata C.K.Schneid.
  • Buddleja variabilis var. superba Veitch
  • Buddleja variabilis var. veitchiana Veitch
  • Buddleja variabilis var. wilsonii E.H.Wilson

Notas editar

  1. ↑ "Buddleja davidii". Australian Plant Name Index (APNI), IBIS database. Centre for Plant Biodiversity Research, Australian Government, Canberra. Consultado o 18 de marzo de 2012. 
  2. ↑ "Real Decreto 630/2013, de 2 de agosto, por el que se regula el Catálogo español de especies exóticas invasoras.". Boletín Oficial del Estado. 
  3. ↑ "Buddleja davidii". Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado o 1 de xaneiro de 2013. 

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

  • Nouv. Arch. Mus. Hist. Nat. sér. 2, 10:65. 1887
  • USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network - (GRIN) [Data from 07-Oct-06]. Buddleja davidii en GRIN
  • AFPD. 2008. African Flowering Plants Database - Base de Donnees des Plantes a Fleurs D'Afrique.
  • CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Capital Nat. México. CONABIO, Cidade de México.
  • Correa A., M.D., C. Galdames & M. N. S. Stapf. 2004. Cat. Pl. Vasc. Panamá 1–599. Smithsonian Tropical Research Institute, Panama.
  • Flora of China Editorial Committee. 1996. Flora of China (Myrsinaceae through Loganiaceae). 15: 1–387. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
  • Gleason, H. A. 1968. The Sympetalous Dicotyledoneae. vol. 3. 596 pp. In H. A. Gleason Ill. Fl. N. U.S. (ed. 3). New York Botanical Garden, New York.
  • Hokche, O., P.E. Berry & O. Huber. 2008. 1–860. In O. Hokche, P.E. Berry & O. Huber Nuevo Cat. Fl. Vasc. Venezuela. Fundación Instituto Botánico de Venezuela, Caracas.
  • Idárraga-Piedrahíta, A., R. D. C. Ortiz, R. Callejas Posada & M. Merello. (eds.) 2011. Fl. Antioquia: Cat. 2: 9–939. Universidad de Antioquia, Medellín.
  • Nasir, E. & S. I. Ali (eds). 1980-2005. Fl. Pakistan Univ. of Karachi, Karachi.
  • Norman, E. M. 1982. 176. Buddlejaceae. 16: 1–24. In G. W. Harling & B. B. Sparre (eds.) Fl. Ecuador. University of Göteborg and Swedish Museum of Natural History, Göteborg and Stockholm.
  • Voss, E. G. 1996. Michigan Flora, Part III: Dicots (Pyrolaceae-Compositae). Cranbrook Inst. of Science, Ann Arbor.

Ligazóns externas editar

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Buddleja_davidii&oldid=6496422»