Bonsai
O bonsai é unha árbore en miniatura. O seu cultivo e poda é tradición no Xapón.
Orixe editar
A arte dos bonsais orixinouse na China hai uns dous mil anos, como obxecto de culto para os monxes taoístas. Para eles era símbolo de eternidade, a árbore representaba unha ponte entre o divino e o humano, entre o ceo e a terra.
Durante séculos a posesión e o coidado dos bonsais estivo ligado aos nobres e ás persoas da alta sociedade. Segundo a tradición, aqueles que podían conservar unha árbore en testo tiñan asegurada a eternidade. Así foi como os monxes dispoñían as árbores pequenas en vasillas ao longo das escaleiras dos templos e ata eran obxecto de adoración.
No sur da China a arte do bonsai consistía en transmitir todas as características dunha árbore desenvolta na natureza a unha árbore pequena, cultivada en testo. Buscábase reproducir estas árbores segundo os existentes nas altas montañas polo cal utilizaban só exemplares que existían nos montes e que xa posuían formas especiais na súa intensa loita contra as adversidades climáticas.
Foi levado ao Xapón hai uns 700 anos onde evoluciounou á arte actual. Desafortunadamente, moitos dos espécimes máis antigos desapareceron durante a segunda guerra mundial.
Un bonsai non é unha planta xeneticamente empequenecida. Mantense pequena dándolle forma e podando o tronco, as follas e as raíces. Un bonsai mantido correctamente sobrevivirá o mesmo tempo que unha árbore normal da mesma especie. Porén, o bonsai precisa de moitos coidados, polo que un bonsai mantido de forma inapropiada probablemente morrerá.