Bliuma Zeigárnik

Bliuma Vúlfovna Zeigárnik (transliteración do cirílico ruso: Блюма Вульфовна Зейгарник ), nada o 9 de novembro de 1900 en Prienai e finada o 24 de febreiro de 1988 en Moscova, foi unha psicóloga da Gestalt e psiquiatra soviética que descubriu o efecto Zeigárnik e estabeleceu a psicopatoloxía experimental como unha disciplina separada.

Infotaula de personaBliuma Zeigárnik

Editar o valor em Wikidata
Nome orixinal(ru) Блю́ма Ву́льфовна Зейга́рник Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento9 de novembro de 1900 Editar o valor em Wikidata
Prienai (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Morte24 de febreiro de 1988 Editar o valor em Wikidata (87 anos)
Moscova, Rusia Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeImperio Ruso
República Socialista Soviética Federativa de Rusia
República Russa (pt) Traducir
Unión Soviética Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade Humboldt de Berlín Editar o valor em Wikidata
Director de teseKurt Lewin Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoPsicoloxía Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónpsicóloga , profesora universitaria , psiquiatra Editar o valor em Wikidata
EmpregadorUniversidade Estatal de Moscova Editar o valor em Wikidata
Obra
DoutorandoFarit Safuanov (en) Traducir, Alla Kholmogorova (en) Traducir e Valentina Nikolayeva (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Premios

Traxectoria editar

Nada nunha familia xudía en Prienai, Zeigarnik matriculouse na Universidade de Berlín en 1927. Conceptualizou o que se denomina "o efecto Zeigárnik", a partir do estudo das reaccións afectivas e conductuais que producían nos suxeitos experimentais a imposibilidade de dar continuidade a unha variabilidade de tarefas. Esta investigación, preparada baixo a supervisión de Kurt Lewin, preséntaa como unha das experimentadoras máis prolíficas da psicoloxía soviética.

Na década de 1930, traballou con Lev Vigotski no Instituto Soviético de Medicamento Experimental. Durante a Segunda guerra mundial, axudou a Aleksandr Luria a reparar lesións da cabeza. Foi cofundadora do departamento de psicoloxía da Universidade Estatal de Moscova e de todos os seminarios rusos de psicopatoloxía. Desenvolveu unha concepción orixinal dos estudos en psicopatoloxía, á que denominou patopsicoloxía, conxugando así concepcións de Vigotski e Luria acerca do desenvolvemento psicolóxico. Faleceu en Moscova á idade de 87 anos.

Notas editar

Véxase tamén editar

Outros artigos editar

Ligazóns externas editar