Bernardino González Paz
Bernardino González Paz, finado en Pontevedra o 28 de outubro de 1918,[1] foi un avogado e político galego.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | século XIX  |
| Morte | 28 de outubro de 1918 Pontevedra, España |
| Causa da morte | gripe de 1918 |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | xornalista , avogado , político |
| Lingua | Lingua castelá |
Familia | |
| Fillos | Sebastián González García-Paz, Daría González García |
Traxectoria editar
Fillo de Sebastián González Rodríguez. Militante do Partido Republicano Radical, do que foi presidente en Pontevedra en 1911, foi elixido concelleiro de Pontevedra en 1909. Colaborou en La Libertad e foi administrador de El Rebelde.[2] Dirixiu a Alianza Mariñeira de Cangas en 1916. Foi procesado con Eusebio Alonso Vieites por instigar na folga xeral de 1917. Foi presidente do Recreo de Artesanos. Foi desterrado a Vigo en 1917 por unha denuncia de Benito Corbal por calumnias nun mitin en 1915. Finou como consecuencia da gripe de 1918.
Vida persoal editar
Casou con Ceferina García Paz en 1907, e foi pai de Sebastián González García-Paz e Daría González García.
Notas editar
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Santos Castroviejo, Iago; Nores Soliño, Antonio (2005). A Nosa Terra, ed. Historia de Cangas, 1900-1936. Unha ribeira de pescadores. Vigo. pp. 786–787. ISBN 84-96403-74-2.