Ambae (tamén coñecida como Aoba) ou a Illa dos leprosos, é unha illa situada na provincia de Penama, en Vanuatu. Ambae ten unha poboación de menos de 10.000, divididos en 3-4 grupos lingüísticos distintos. A illa non ten poboacións considerables, aínda que a capital da provincia de Penama atópase en Saratamata na parte oriental de Ambae, hai tres pistas de aterraxe servidos por Air Vanuatu, en Walaha (oeste), Aeroporto Redcliffe (sur) e de Longana (leste). A illa posúe un volcán activo.

Ambae
Localización
Ambae, imaxe do satelite Endeavour
Situación
PaísVanuatu
ProvinciaPenama
ArquipélagoNovas Hébridas
MarOcéano Pacífico
Coordenadas15°24′S 167°50′L / -15.400, -167.833
Xeografía
Superficie608 km²
Longura máxima38 km.
Largura máxima16 km.
Punto máis alto1.496 m. Monte Manaru
Demografía
CapitalSaratamata
Poboación10.000 hab. (2007)

Xeografía editar

Escarpadas pedras de basalto negro compoñen a súa liña de costa e a superficie de moitos lugares, malia as terras (cando aparecen) son ricas. A illa esta cuberta de vexetación case intacta, as zonas habitadas contan con amplas hortas e bosques produtivos, con plantacións de coco e cacao polo xeral preto da costa. Non hai fontes de auga superficial (ríos, arroios ou lagos), agás os lagos do cráter que son inaccesibles. A auga para todos os usos humanos provén de pozos revestidos de cemento ou depósitos de auga cheos de auga de choiva.

Volcán editar

Ambae caracterízase fisicamente polo gran volcán do seu centro, a illa é pouco máis que o pico dunha montaña volcánica saíndo espectacularmente do mar. O volcán Manaru non ten aberturas visibles no seu vértice, agás os lagos do cráter. Pero, está activo, Manaro está considerado como un dos dez volcáns "máis perigosos" do mundo, en termos de potencial dunha erupción catastrófica. Unha teoría di que dada unha grande erupción, a auga dos lagos de cráter do Manaro podería converterse en vapor sobre quentado e causar unha masiva explosión freática. Os corrementos de terra resultantes polas empinadas ladeiras da illa poderían causar tsunamis no arquipélago do norte de Vanuatu.

Historia editar

A primeira referencia rexistrada polos europeos foi a da expedición española de Pedro Fernandes de Queirós na primavera de 1606[1].

Economía e a agricultura editar

 
Ambae nenos con mascotas Lorikeet

A economía local é en gran parte non monetaria, os ingresos do cultivo comercial (copra, cacao, e kava seca) se utiliza principalmente para os gastos escolares e mercar artigos diversos como xabón, sal, queroseno etc, os empregos máis habituais están no sector público, como mestres. As remesas dos familiares que traballan nas cidades de Santo ou Vila tamén contribúen co diñeiro á economía local.

Ambae é atendida por menos de 100 liñas telefónicas, na súa maioría na costa leste. Conta con dúas oficinas de correos e sucursais bancarias de NBV, en Lolowai e Nduindui, existe un tráfico marítimo entre illas regular, e varios voos de Vanair á semana. Das illas periféricas pequenas e medianas de Vanuatu (é dicir, a parte de Efaté, Santo, Tanna e Malekula), Ambae debe ser considerada como unha das máis "desenvolvidas".

A agricultura tradicional de subsistencia satisfai as necesidades de alimentos, mentres que a maioría dos poboadores dedícanse tamén á produción de cultivos comerciais a pequena escala. A miúdo cultívase en grandes hortas de secaño (con boas precipitacións e a salvo dos porcos bravos), os cultivos principais son o taro, plátano, iñame e iuca. Kumala (batata un tubérculo da illa chamado iggeremanggeggeuni[2]), verduras, froitas e noces axudan a proporcionar unha excelente dieta, aínda que en ocasións carécese de proteínas. Sen grandes arrecifes, os mariscos son menos importantes como fonte de proteína en comparación con outras illas de Vanuatu e en todo caso son inaccesibles para as grandes poboacións que viven nas altas elevacións continentais.

Notas editar

  1. Brand, Donald D. The Pacific Basin: A History of its Geographical Explorations New York: The American Geographical Society (New York, 1967) p.137.
  2. Codrington, Robert N. (Oxford, 1891). The Melanesians; Their Anthropology and Folklore

Ligazóns externas editar