Amanda Berenguer

escritora uruguaia

Amanda Berenguer, nada o 24 de xuño de 1921 en Montevideo e finada o 13 de xullo de 2010 no mesmo lugar,[1] foi unha poeta uruguaia.

Infotaula de personaAmanda Berenguer

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento24 de xuño de 1921 Editar o valor em Wikidata
Montevideo, Uruguai Editar o valor em Wikidata
Morte13 de xullo de 2010 Editar o valor em Wikidata (89 anos)
Montevideo, Uruguai Editar o valor em Wikidata
Lugar de sepulturaCemitério de Buceo (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeUruguai Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónescritora , poeta Editar o valor em Wikidata
Xénero artísticoPoesía e autobiografía Editar o valor em Wikidata
MovementoGeneración del 45 (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Familia
CónxuxeJosé Pedro Díaz (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
ParentesJosé Pedro Bellán (en) Traducir (tío) Editar o valor em Wikidata
Premios

Biografía editar

Académica de Honra da Academia Nacional de Letras do Uruguai (2006). Membro da xeración do 45. Casada en 1944 co escritor José Pedro Díaz.

Quehaceres e Invenciones (1963) constitúe un xiro fundamental na súa poesía que non fará máis que aumentar na continua busca de novas estruturas poéticas e exploracións sonoras e fónicas para expresar a súa orixinal visión do mundo e da arte.

En 1986 recibe o premio "Reencuentro de Poesía" organizado pola Universidade da República por "Los signos sobre la mesa. Ante mis hermanos supliciados". La dama de Elche (1987) recibe o primeiro premio na categoría Poesía do Ministerio de Educación e Cultura do Uruguai. Municipal de Montevideo. A segunda edición de La dama de Elche, en 1990, recibe o Premio Bartolomé Hidalgo, que entrega a Cámara Uruguaia do Libro do Uruguai.

Obra editar

Poesía editar

  • A través de los tiempos que llevan a la gran calma (Montevideo, 1940)
  • Canto hermético (Montevideo, Sagitario, 1941)
  • Elegía por la muerte de Paul Valéry (Montevideo, La Galatea, 1945)
  • El río (Montevideo, La Galatea, 1952)
  • La invitación (Montevideo, La Galatea, 1957)
  • Contracanto (Montevideo, La Galatea, 1961)
  • Quehaceres e invenciones (Montevideo, Arca, 1963)
  • Declaración conjunta (Montevideo, Arca, 1964)
  • Materia prima (Montevideo, Arca, 1966)
  • Dicciones (editado como fonograma. Montevideo, Ayui / Tacuabé, 1973)
  • Composición de lugar (Montevideo, Arca, 1976)
  • Poesía (1949-1979) (Montevideo, Calicanto, 1980)
  • Identidad de ciertas frutas (Montevideo, Arca, 1983)
  • La dama de Elche (Madrid, Edhasa. Banco Exterior de España, 1987)
  • Los Signos sobre la mesa (Montevideo, Universidade da República, 1987)
  • La botella verde (Analysis situs) (Montevideo, Cal y Canto, 1995)
  • El pescador de caña (Caracas, Fondo Editorial Pequeña Venecia, 1995)
  • La estranguladora (inclúe casete. Montevideo, Cal y Canto, 1998)
  • Poner la mesa del 3er. Milenio (2002)
  • Constelación del navío (reúne a maior parte da súa poesía, publicada e inédita até o ano 2002. 2002)
  • Las mil y una preguntas y propicios contextos (Montevideo, Linardi y Risso, 2005)
  • Casas donde viven criaturas del lenguaje y el diccionario )Montevideo, Editorial Artefacto, 2005)

Prosa editar

  • El monstruo incesante. Expedición de caza (Autobiografía. Montevideo, Arca, 1990)

Notas editar

  1. Diario El País Arquivado 16 de xullo de 2010 en Wayback Machine. La gran poeta Amanda Berenguer falleció ayer y hoy será su velorio.

Véxase tamén editar