Alfred de Musset

Alfred Louis Charles de Musset, nado en París o 11 de decembro de 1810 e finado na mesma cidade o 2 de maio de 1857, foi un escritor francés.

Alfred de Musset

Biografía
Nacemento	(fr) Louis-Charles-Alfred de Musset-Pathay 11 de decembro de 1810 París
Morte	2 de maio de 1857 París
Causa da morte	Morte natural  (Sífilis )
Lugar de sepultura	Cemiterio do Père-Lachaise, 4 Grave of Alfred de Musset (en)
11º Cadeira 10 da Academia Francesa (pt)
12 de febreiro de 1852 – 2 de maio de 1857 ← Emmanuel Dupaty (pt) – Victor de Laprade (pt)  →
Datos persoais
País de nacionalidade	Francia
Educación	Lycée Henri-IV
Actividade
Ocupación	Escritor
Período de actividade	1826 -
Membro de	Academia Francesa (1852–1857)
Movemento	Romanticismo
Lingua	Lingua francesa
Obra
Obras destacables (1884) The Moods of Marianne (en)
Familia
Cónxuxe	sen valor
Parella	George Sand Louise Rosalie Allan-Despréaux Louise Colet Rachel Caroline Jaubert (en) Aimée d'Alton (en)
Pai	Victor-Donatien de Musset-Pathay (en)
Irmáns	Paul de Musset (pt)
Premios (1848)  prize Maillé Latour Landry (en) (1827)  concours général  Cabaleiro da Lexión de Honra
Sinatura

Traxectoria

Empezou a estudar ós nove anos no colexio Henri-IV, onde obterá en 1827 o premio de disertación literaria no Concurso Xeral. Grazas a Paul Foucher, cuñado de Victor Hugo empeza ós seus 17 anos a frecuentar O Cenáculo, o salón de Charles Nodier na biblioteca do Arsenal.

Despois de exercitarse coa medicina, o dereito, o debuxo, o inglés e o piano, é un dos primeiros románticos. Ós seus 20 anos a súa notoriedade literaria vai acompañada dunha dubidosa reputación alimentada pola súa faceta dandy.

Desde 1833 até 1835 é o apaixonado amante de George Sand. Como poeta publica os seus Contos de España e Italia. Os seus poemas máis soados son Rolla e as noites. Tamén escribe algunhas comedias: O candelabro, Non chancemos co amor, Non hai nada que xurar. Tamén escribe novelas en prosa como A Confesión dun fillo do século, dedicada a George Sand.

Foi bibliotecario do Ministerio do Interior durante a Monarquía de xullo e logo destituído en 1848. Máis tarde tamén foi bibliotecario do Ministerio de Instrución Pública durante o Segundo Imperio.

Recibiu a Lexión de Honra o 24 de abril de 1845 ó mesmo tempo que Balzac e é elixido membro da Academia Francesa en 1852.

Obra

Tumba en Père Lachaise. Obra do escultor Jean Auguste Varre.

• 1824 - À ma mère.
• 1826 - À Mademoiselle Zoé le Douairin.
• 1828 - Un rêve, L'Anglais mangeur d'opium.
• 1829 - Pemières poésies.
• 1830 - Contes d'Espagne et d'Italie, La quittance du diable.
• 1831 - La coupe et les lèvres, Namouna.
• 1832 - Spectacle dans un fauteuil, A quoi rêvent les jeunes filles.
• 1833 - Lorenzaccio, Les caprices de Marianne, Rolla, André del Sarto.
• 1834 - Fantasio, On ne badine pas avec l'amour, Une nuit vénitienne, Perdican, Camille et Perdican.
• 1835 - La quenouille de Barberine, La nuit de mai, La nuit de Dêcembre, Le chandelier.
• 1836 - Il ne faut jurer de rien, Lettre à M. de Lamartine, Faire sans dire, La nuit d'août, La confesión d'un enfant du siècle.
• 1837 - Un caprice, La nuit d'octobre, À la Malibran, Emmeline, Les deux maîtresses, Lettres a Dupuis et Cotonet.
• 1838 - Le fils du Titien, Fréderic et Bernerette, L'espoir en Dieu, Dupont et Durand, Margot.
• 1839 - Croisilles.
• 1840 - Tristesse, Une soirée perdue.
• 1841 - Souvenir.
• 1842 - Le voyage où il vous plaira, Sur le paresse, Histoire d'un merle blanc, Aprés une lecture.
• 1844 - Pierre et Camille, Le secret de Javotte, Les frères Van Bruck.
• 1845 - Il faut q'une porte soit ouverte ou fermée, Mademoiselle Mimi Pinson.
• 1849 - Louison, L'Habit vert, On ne saurait penser à tout.
• 1850 - Poésies nouvelles, Carmosine.
• 1851 - Bettine, Faustine.
• 1853 - La mouche.
• 1854 - Contes.