Alessandro Algardi
Alessandro Algardi, nado en Boloña o 27 de novembro de 1598 e finado en Roma o 10 de xuño de 1654, foi un escultor italiano.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 31 de xullo de 1595 Boloña |
| Morte | 10 de xuño de 1654 (58 anos) Roma |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Estados Pontificios |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Roma (1625–1654) Venecia Mantua Boloña |
| Ocupación | escultor , arquitecto |
| Movemento | Barroco |
| Profesores | Ludovico Carracci |
| Alumnos | Simon Guillain (pt)  |
| Lingua | Lingua italiana |
| Mecenas | Inocencio X |
Traxectoria editar
Estudou na escola de Agostino Carracci, onde demostrou talento para a escultura. No ano 1608 entrou ao servizo do duque de Mantua. Despois dun curto período en Venecia, trasladouse a Roma en 1625, baixo o padroado do cardeal Lodovisi, para o que realiza restauracións de estatuas antigas. A morte do duque déixao nunha situación precaria.
En 1644 cambia a fortuna de Algardi, ao ser empregado por un sobriño do Papa para deseñar a Villa Doria Panfili. Realiza tamén o Momumento ao Papa León XI ou o altorrelevo A fuga de Atila, onde a influencia de Bernini é evidente.
En 1650 coñeceu a Diego Velázquez e trasladouse a España, onde fixo as figuras para a Fonte de Neptuno en Aranjuez e a tumba dos condes de Monterrei, en Salamanca.