AK-47

AK-47
Orixe	Unión Soviética
Guerras	Guerra Civil do Laos, Guerra Civil do Camboja, Guerra camboxano-vietnamita, Guerra sino-vietnamita, Guerra Civil do Afeganistão, Guerra Irán-Iraq, Guerra do Golfo, Guerra de Croacia, Guerra de Bosnia, Guerra de Iraq, Guerra contra o narcotráfico no México, Fronteira Camboja-Tailândia, Crise Líbia, Guerra civil siria, Guerra Civil Iraquiana, Guerra Civil do Mali, Guerras iugoslavas e Revolución Húngara de 1956
Deseñado	1947
Construídos	80000000
Peso	4.3 quilogramos
Lonxitude	87 centímetros
Munición	7,62x39mm
Calibre	7.62 milímetros
	[ editar datos en Wikidata ]
	v; c; e;

O AK-47, acrónimo de Avtomat Kalashnikova, modelo 1947 (do ruso Автомат Калашникова образца 1947 года), é un fusil de asalto soviético deseñado por Mikhail Kalashnikov do que se realizou o primeiro prototipo en 1946^[1]. Kalashnikov fora combatente ruso durante a segunda guerra mundial e durante unha convalecencia nun hospital comezou a realizar deseños de armas. O AK-47 converteuse no rifle oficial da URSS entre 1949 e 1978, e na arma lixeira por excelencia ^[2].

Historia editar

Kalashnikov durante a súa estancia no hospital para se recuperar dunhas feridas de gravidade nun brazo que lle provocara unha bomba, comezou a realizar deseños para fabricar un novo rifle, xa que as anticuadas carabinas soviéticas eran de difícil uso e daban todo tipo de complicacións ós soldados do Exército Vermello. Entón, Kalashnikov realizou o deseño dun fusil baseado no M1 Garand estadounidense pero o exército soviético adoptou o deseño de Sergei Gavrilovich Simonov que deu lugar ao SKS, AK-47, pero o exército precisaba un verdadeiro rifle de asalto. Kalashnikov e o seu equipo enviaron varios deseños, chamados AK-1 e AK-2 que pasaron á seguinte rolda, pero no modelo de 1947 realizáronse modificacións gañando en eficacia^[3]. En 1949^[4], o modelo usa cartuchos de 7.62 x 39 mm, e permite o disparo totalmente automático, o que o converteu no primeiro rifle de asalto despois do MP 44, o Exército Vermello adoptouna como arma principal da infantaría, substituíndo ao subfusil PPSh-41, aínda que non foi ata 1954 cando entrou en servizo a grande escala. Posteriormente os países do Pacto de Varsovia elixírona como arma regulamentaria para os seus exércitos durante a guerra fría. Debido ao seu excelente rendemento, o AK-47 converteuse na espiña dorsal do Exército Vermello. O fusil foi mellorado; hai varias versións como o AKM, M1986 PA, RPK, Tipo 56 ou Tipo 58 e varios construtores de armas inspiráronse no seu deseño para crearen novos fusís baseados nel como os RK-62, AK-74, RPK- 74, AK-103 IMI Galileo, ou o INSAS, entre moitos outros.