Óboe
O óboe[1] é un instrumento musical de vento madeira de lingüeta dobre que apareceu por primeira vez en Francia cara a 1660.
| Óboe | |
|---|---|
 | |
| Información | |
| Clasificación | |
| Tesitura |  |
| Instrumentos relacionados | |
| Músicos notables | |
Dende a súa invención apenas sufriu cambios. Evolucionou da chirimía tiple e inmediatamente foi aclamado pola súa variedade tonal calidade expresiva.
Os primeiros óboes posuían un ton estridente e desafinaban con facilidade, pero a pureza de ton do óboe moderno fixo que normalmente se use como referencia para afinar o resto dos instrumentos da orquestra.
A dificultade para soprar a través dunha boquilla de lingüeta dobre fai que as familias dos óboes e os fagots resulten difíciles de interpretar nos seus rexistros graves.
Notas editar
- ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para óboe.