Ábsida

A ábsida é a parte rectangular, semicircular ou poligonal detrás do altar e que sobresae da cabeceira dunha igrexa. Orixinalmente era un nicho no que se colocaba a estatua dunha deidade nos templos romanos. Os templos paleocristiáns construíronse baseados nas basílicas romanas, e na ábsida integrouse o presbiterio e o altar. Na Idade Media xeralizouse o emprego da ábsida, converténdose nun dos elementos máis característicos da arquitectura románica, bizantina e gótica.

Ábsidas románicas, da Igrexa de Santa María de Cambre

As ábsidas pequenas nas que remata unha nave lateral ou que se abren no deambulatorio ou, por veces, no transepto, denomínanse absidiolas.

Galería de imaxes

Vexa o artigo principal en Galería de imaxes de ábsidas románicas de Galicia

• 
  Mosteiro de San Xoán de Caaveiro, A Capela
• 
  Igrexa de San Xián do Camiño, Palas de Rei
• 
  Igrexa de San Martiño de Cameixa, Boborás
• 
  Igrexa de San Pedro de Dozón, Dozón